Rozdział 24: Potencjalną kandydatką

 Rozdział dedykowany Van Van.

          Przez dłuższą chwilę żądne z nas nie odzywało się. Wręcz nalegaliśmy na ciszę przed burzą, która rozpęta się zaraz po wypowiedzeniu przez niego pierwszych słów.
Jestem świecie przekonana, że dzisiejszy dzień stanie się najgorszym jaki mógłby być w całym moim życiu.
          Dowiem się o wielu okropnych z życia mojego chło... byłego chłopaka? Czy my właściwie jesteśmy razem? Teoretycznie z nim zerwałam, ale... No właśnie ale! Ten cholerny mętlik w głowie.
          - Więc. - Otrząsnęłam się z swoich myśli, słysząc gardłowy głos szatyna. Spojrzałam na niego z nutą konspiracji.  - Zaczynamy. Co dokładniej chcesz wiedzieć?
          - Wszystko. - Mruknęłam poirytowana całą tą sytuacją. Gdyby był ze mną szczery od początku nie byłoby tej całej popieprzonej sytuacji!
          Poluźnił krawat. Głośno westchnął.
          - Zanim opowiem Ci dosłownie wszystko co zechcesz, napijemy się brandy. Okej?
          Pokręciłam głową przecząco. Chciałam mieć już tą rozmowę za sobą i spokojnie uciec do ojca, a w razie konieczności do matki.

          Moje zdanie miał w dupie, szedł w uparte. Takim sposobem przede mną stała szklanka z trunkiem, którego nienawidzę.
          - Od czego chcesz zacząć? - Zapytał upijając łyk brandy z szklanki z kryształu.
          - Um... dlaczego taki jesteś. - Bąknęłam.
          Widząc jego kiwanie głową na "nie", byłam świadom, że to głębsza sprawa o której muszę wiedzieć bez względu na cenę!
          - Myślałam, że wyraziłam się jasno. - Rzuciłam sucho w jego stroną, na dodatek patrzyłam w jego szmaragdowe oczy. Cholera, nie! Zaraz się rozpłynę, uwielbiam je! Violetta, bądź silna. B-ą-d-ź s-i-l-n-a.
          - Kotku, granie czarnego charakteru zupełnie do Ciebie nie pasuje. - Zaśmiał mi się prosto w twarz. - Przejdźmy do konkretów. W takim razie co?
          - Do cholery, dlaczego jesteś sadystą!
          - Nie jestem sadystą! - Warknął poirytowany. - W medycynie nie ma takiego określenia od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. - Oznajmił ze spokojem. - To wszystko co tam widziałaś, to styl życia. - Westchnął.
          Wstał z skórzanego, obrotowego krzesła. Ruszył w kierunku szyby przez która mógł obejrzeć Seattle nocą czy Bóg wie jak i kiedy.
          Położył swoje silne ramiona na jednej z szyb. Jego marynarka podniosła się nieco wyżej. Słyszałam jak bierze głęboki wdech, a następnie szybko wypuszcza powietrze.
          - Jako siedemnastolatek nie radziłem sobie z wieloma rzeczami.  - Zaczął niepewnie patrząc na migoczące światła w naszym mieście. - W szkole wszczynałem burdy o błahostki, w domu wybuchałem przy obiedzie. Federico miał wówczas dwanaście lat, naśladował mnie. Tłukł talerze, krzyczał, ukrywał się w domu. Mama nie chciała, aby Naty poszła w nasze ślady więc... - Zatrzymał się na chwilę. - Wysłała mnie do swojej przyjaciółki, Vanessy. - Wyrzucił z siebie. - Miała córkę, Lauren, która wychowała na prawdziwą damę drastycznymi metodami. Moja matka pomyślała, że dzięki niej wyjdę z dołka. - Burknął pod nosem. - Raz kazała mi przyjść o godzinie piątej rano, aby wysypywać worki gruzu. Mieli wówczas remont. - Wyjaśnił. - Po kilku godzinach przyszła do mnie. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się, aż w końcu... pocałowała mnie. Chwilę po tym uderzyła mnie w twarz. Tak zaczął się nasz romans, pełen perwersyjnego seksu. Biła mnie, ja biłem ją. Pokazała mi jak cieszyć się z bólu, ale tylko i wyłącznie w łóżku.
          Mój biedny Mroczny i Skryty chłopiec. Nastolatek, który poszedł na układ z o wiele starszą kobietą. Ona go wykorzystała! Violetta, nie okazuj uczuć! Pamiętaj, on Cię o-k-ł-a-m-a-ł. Ukrywał przed Tobą wiele, a Ty zwierzyłaś mu się z każdego sekretu. No... może nie każdego. Nie wie nic o mojej matce Cholernej Redaktor Naczelnej Pierdolonego Amerykańskiego Vogue Angeles Saramego Castillo Smith. Przecież to zupełnie inna historia, ja okłamuję go, bo matka - w pewnym sensie - nie jest dla mnie prawdziwą matką.
          Przeniosłam swój wzrok na dłonie, a następnie palce. Hym... przydałby mi się dzień w SPA. Taka odnowa biologiczna, po tych dennych dniach.
         - Co ona ma do czerwonego pokoju?
         - Oh, pieprz ten cholerny pokój. - Bąknął. - Gdy jej mąż dowiedział się o naszym układzie, wpadł w szał, jednak nic nie wypaplał moim rodzicom. Dla żony nie był taki miły. - Jęknął. - Pobił ją, a następnego dnia złożył papiery rozwodowe.
         - Nie opowiadaj mi o jakiejś czterdziestoletniej dziwce, która pieprzy nieletnich! - Krzyknęłam.
         Obrócił się zdenerwowany.
         - Nie warz się tak mówić o Perrine. - Syknął.
         - Przejdź do rzeczy. - Machnęłam rękom.
         Poirytowany przetarł swoje oczy końcem krawata. Chwilę później wrócił na swoje wcześniejsze miejsce - fotel.
        Ani ja, ani on nie odezwaliśmy się do siebie żadnym słowem. Przerwał tą melancholijną chwilę.
        - Pomogła mi znaleźć pierwszą uległą, Candice.
        - K-kogo?
        - Wypisuj sobie wszystkie słowa, których nie znasz do telefony, a później sprawdzisz ich znaczenie. - Pokiwał głowa.
        - Dobra. - Bąknęłam.

         I tak oto poleciało kilka słów min. uległa, felliato, cunnilingus czy fisting. Chyba jedyne co zrozumiałam to połykanie nasienia i dildo.
         Opowiedział mi o wszystkich byłych uległych - cokolwiek znaczy to słowo w odniesieniu do seksu - a także o blond Doutzen.
         W dalszym ciągu wydaje się nieobecny.
          - Jest jeszcze kontrakt. - Powiedział szeptem.
          - Co?
          - Kontrakt między Panem, a Uległą. - Oznajmił już z podniesioną głową.
          C-co? Zawierał umowy ze swoimi panienkami od seksu! To chyba jakieś jaja!
          - Zawarte są w nim granice bezwzględne, względne oraz wiele ważnych kruczków. - Sprostował.
          Położył przede mną plik białych kartek. Spojrzałam na niego mocno skoncentrowana. Czy ja chcę to czytać?
          Wyciągnęłam drżącą rękę w kierunku umowy. Przysunęłam ją bliżej siebie i... zamarłam.

UMOWA
Zawarta dnia ............ 2014 r. („Data zawarcia umowy”) Pomiędzy PANEM LEONEM VERDASEM, zamieszkałym pod adresem 301 Escala, Seattle, WA 98889 („Pan”) PANNĄ VIOLETTĄ CASTILLO, zamieszkałą pod adresem 1114 SW Green Street, Apartment 7, Haven Heights, Vancouver, WA 98888(„Uległa”)

         - Byłam potencjalną kandydatką na... - Przełknęłam głośno ślinę. - U-uu-uległą?
         - Tak. - Mruknął pod nosem niewzruszony popijając brandy.

**//**

Za Wami numer 24, w którym Violetta wieeeele dowiedziała się o swoim eks-chłopaku.
Vanessa i Lauren. Lauren i Vanessa. Zdecydowanie obje pokręcone, dowiecie się o nich więcej w przyszłości ^^
Viola miała być jego uległą, hihi. Ale czy mogła, czy może być? Natalia jedynie wie ^^
 A co Wy wiecie? Leon był uległym Perrine. XD

Za tydzień zaczynam ferie! Niecały dwa tygodnie w szkole, a ja już wolne. Kocham życie. ♥

min. 50 komentarzy -> next 

UWAGA. - Przez pomyłkę dodałam zbyt wcześnie z błędami, przepraszam osoby, które dodały komentarz, a został usunięty! Nowy post robi swoje. xd

Nath ;*