Rozdział 25: Podpisałam

      Rozdział dedykowany Sheili.

          Dochodzą godziny poranne, a ja nie zmrużyłam oka od wczorajszego poranka. Wszystko byłoby dobrze, gdybym nie zabrała tego pliku kartek nazywanego przez Pana Mrocznego kontraktem między Panem, a Uległą. Patrząc na to z innej perspektywy, można uznać to za rodzaj prostytucji.W tej 'umowie' jest wiele słów zaprzeczających mojej teorii  ...wszystko, co się wydarzy na mocy niniejszej umowy, zostanie dokonane za przyzwoleniem drugiej strony, będzie mieć charakter poufny i podlegać będzie uzgodnionym ograniczeniom oraz procedurom bezpieczeństwa...Czy to nie jest chore? Seks na umowę. Już wolałabym pracować w seks telefonie! podniecanie facetów na odległość, to byłoby doświadczenie. W prawdzie ta informacja jest zbędna w mojej historii zawodu.
Violetta, przyznaj przed samą sobą. Podoba Ci się to wszystko. Moja cholerna podświadomość ma rację.
        Od kiedy czytam ta cholerną kilkudziesięciu stronicową umowę - lepsza od książki erotycznej! - każde zdanie kusi mnie do złożenia autografu w wyznaczonym przez prawników szatyna, miejscu.
Tylko pytanie czy ja tego chcę? Czy myślę tylko i wyłącznie zabawą?

        Priorytetem Pana będzie zawsze zdrowie i bezpieczeństwo Uległej. Panu nie wolno wymagać od Uległej, prosić ani zezwalać na uczestniczenie wraz z Panem w czynnościach wyszczególnionych w Załączniku nr 2 lub w innych czynnościach, których jedna ze stron nie uważa za bezpieczne... Bezpieczeństwo? Chyba se ze mnie jaja robi! Podwieszanie czy inne rodzaje dyscyplinowania są bezpieczne? Klapsy, bicie drewnianymi packami czy gorący wosk to nic innego jak zadawanie bólu drugiej osobie!
        Kurcze, dlaczego ciągnie mnie do tego? No, kurde, czemu?
        Ból i ja nigdy nie zostaniemy para, chociażby bardzo byśmy tego chcieli. Wręcz nienawidzę gdy nawet odczuję minimalny uszczerbek na moi ciele. Czy to fizyczny czy psychiczny, jednak odczuwalny ból. 

        Trzy godziny dylematów, sto osiemdziesiąt minut zaprzeczania swoim decyzjom, aż w końcu zrobiłam to... Podpisałam to cholerstwo... ołówkiem. Wybrałam tą rzecz do piania, ponieważ w każdej chwili mogę zmazać swój autograf złożony w miejscu danym dla... dziwki... to znaczy uległej.
Tylko dlaczego ja to podpisałam? Ugh, to już ciężko stwierdzić. Dla siebie? Dla Niego? A może dla nowych przygód w sferze seksu. Nie wiem. Nawet lista za i przeciw nie pomogła. Większością argumentów wygrało przeciw, zaś za miało o wiele więcej przyjemnych potwierdzań co do mojego podpisania.

        Wzięłam telefon do ręki.Odblokowałam go wpisując odpowiedni czterocyfrowy pin. Wybrałam kontakty, a chwilę później zadzwoniłam do - jak można się domyśleć - do Mrocznego Businessmana.
SekuNdy w których oczekiwałam na odebranie przez Verdasa, dłużyły się niemiłosiernie.
        - Violetta. - Usłyszałam jego piękny baryton wypowiadający moje imię. - Coś się stało?
        - Tak. - Powiedziałam prawie szepcząc. - Um... to znaczy nie. - Podrapałam się po czole. - Moglibyśmy się spotkać? - Rzuciła prosto z mostu.
        - Oczywiście, kiedy tylko zechcesz.
        - U Ciebie, dziś wieczorem. Dobrze?
        Chwila ciszy w słuchawce.
        - O dwudziestej, pasuje? Wcześniej nie mogę, mam wideo konferencję z Japończykami.
        Ustaliliśmy jeszcze kilka ważnych informacji, ale... ale nie poruszyłam tematu o którym chcę rozmawiać. Kontrakt. To jest główna przyczyna mojego spotkania z nim. Chyba, że do tego czasu zmienię swoje - już i tak chore - zdanie.

         O ustalonej godzinie zjawiłam się w penthousie szatyna. Przywitał mnie kieliszkiem whiskey, który z wielką chęcią wypiłam. Alkohol we krwi pomoże mi świeżo myśleć, a przy nim to konieczne.
         Siedząc przed nim w jego gabinecie - jego pracoholizm po godzinach daje znać - poziom adrenaliny w mojej krwi podskoczył, dłonie zrobiły się zimne, a ja zamilkłam czekając na pierwszy ruch szatyna.
         Niestety nie wykonał żadnego ruchu czy nic nie wypowiedział, po tym jak usiadł. Gestem ręki wskazał, abym zaczęła.
        Wzięłam głęboki oddech. Przez ułamki sekundy myślałam nad tym jak zacząć. Nie palnę Hej, zabrałam Ci kontrakt między mną, a Tobą i podpisałam go ołówkiem,a  teraz chce długopisem, okej? Przepieprz mnie zaraz w czerwonym pokoju!
        Podniosłam swoją torebkę z podłogi - w której znajdował się plik kartek i wiele moich drobiazgów - położyłam ją na swoich kolanach. Wyciągnęłam z niej kontrakt. Położyłam go na biurku; przysunęłam bliżej niego. Spojrzał ukradkiem na stronę tytułową. Zamarł.
       - Zabrałam to po naszej ostatnim spotkaniu. - Oznajmiłam cicho. - Przeczytałam to wraz ze wszystkimi załącznikami. - Spojrzałam na swoją spódnicę; zaczęłam ściskać palcami jej koniec. - Chcę to podpisać długopisem, ale zanim to zrobię chce nanieść kilka poprawek. - Wyciągnęłam kolejną kartkę ze swojej torebki, którą w dalszym ciągu miałam na swoich kolanach. Podałam mu ją wprost do ręki. - W skrócie. Nie chce żadnego pokoju w którym będę miała czas do namysłu, drogich ubrań od Ciebie - z naciskiem na słowo od i Ciebie. - nie chcę być bita packami czy innymi drewnianymi rzeczami - wzięłam głęboki oddech. - podwieszanie odpada.  Okres próbny ma wynosić miesiąc, nie trzy. Oboje wiemy, że mogę psychicznie czy też fizycznie nie wytrzymać dziewięćdziesięciu dni.
        Verdas spojrzał na mnie swoimi szmaragdowymi oczami. Oh, naprawdę? Czy przez nie - mimo nienawiści do jego właściciela przez liczne kłamstwa - muszę być mokra?
         - Nie Violetta, nie zgadzam się. - Powiedział groźnym tonem. - To nie jest zabawa. To styl życia, którym kierujesz od dawna. Anie chwila słabości, bo facet którego kochasz żył takim życiem, dopóki nie spotkał Ciebie, do cholery. - Uderzył pięścią o biurko.
         - Leon. - Spojrzałam w jego zielone tęczówki. - Ja. Tego. Chcę. Proszę. - Uśmiechnęłam się lekko w jego stronę. - Miesiąc, to tylko trzydzieści dni.
         - Nie, nie i definitywnie odrzucam Twój wniosek. - Przegryzłam wargę. - Boję się, kurwa. Ty tego jeszcze nie wiesz, a powinnaś. W pokoju bólu - więc nazywa go tak  jak zakładałam - nie panuję nad sobą. Nie jestem tym Leonem, którego pokochałaś w centrum handlowym, jestem Panem. Który jest zdolny zrobić wszystko, by zadowolić tylko i wyłącznie siebie. Jestem skłonny dać Ci klapsy nawet za samo spojrzenie, ponieważ nie powinnaś tego robić.
        - Prawdziwy z Ciebie erotoman. - Zachichotałam.
        Przeszył mnie dość nietypowym wzrokiem wypełnionym miłością, pożądaniem i... nienawiścią? Kurcze, o co mu chodzi?
        - Zgadzam się. - Powiedział cicho. - Mimo wszystko, nie robię tego dla swojej potrzeby, bo dzięki Tobie zrozumiałem, że wystarczy mi sam waniliowy seks. Tylko dla Ciebie. - Dopowiedział.
Podał mi długopis. Spojrzałam na niego pytająco.
       - Podpis ołówkiem jest nieważny. - Pokręcił głową z dezaprobatą.

**//**

Za Wami 25 rozdział!  To chyba opowiadanie przejdzie do historii bloga! Poprzednie miała zaledwie 31, a tu zapowiada się o wiele więcej. 8)

Violetta podpisała kontrakt - na miesiąc - ale czy mimo wszystko wytrwa próbę przetrwania? Nie zdradzę, a książka tym bardziej xd

Nie wiem jak Wy, ale ja właśnie zaczęłam ferie! 

W zeszłym roku miałam jako ostatnia, a w tym roku pierwsza ^^

min.50 komentarzy -> rozdział 26

Nath ;*