Rozdział 8 - Nowy Jork

Dziesięć godzin później:

Violetta:

   Los Angeles nocą jest takie piękne. Miasto ożywa, wszystkie bilbordy, światła i różne inne bzdety, zaczynają się świecić oddając charakter temu miastu. Lotnisko jest równie piękne, jak cała okolica w której zostało ono wybudowane. 

   Podeszłam do szyby, w celu oglądania lądujących, jak i startujących samolotów. To uczucie gdy przy starcie wbijasz się w fotel, jest czymś niesamowitym. Zaś gdy lądujesz to uczucie gdy samolot osiada na pasie, bezcenne. 

   Od dziecka kochałam latać samolotami, jednak czasem zdarzały mi się chwile słabości. Zwłaszcza podczas turbulencji, zawsze miałam czarne scenariusze. 

   Popatrzyłam na pasie właśnie zawitał Francuski samolot. 

~Na pewno Federico, w końcu leciał z Paryża. Gdzie grał swój ostatni koncert z najnowszej trasy koncertowej Włocha. ~ Pomyślałam.

   Tak jak przewidywałam, na Amerykańskiej ziemi pojawił się mój nieogarnięty kuzynek. Jeszcze dobrze nie wyszedł, a już przy nim szaleje stado fanek jak i paparazzi. 

    Fede ciężkimi próbami w końcu przedostał się do mnie. Szybkimi krokami we trójkę (ja, idiota i jego menadżerka)  udaliśmy się do mojego czarnego Ferrari.  Naszym celem była jego willa, mająca swoje miejsce tuż obok mojego domu. 

     Kilka minut później pojawiliśmy się w jego przytulnym miejscu spoczynku. 

-Federico, Megan ja już pójdę. Widzimy się jutro cymbale! - Krzyknęłam.

   Wyszłam i skierowałam się do mojego miejsca zamieszkania, które jest okupowane przez bandę debili, pomijając panią Valencię i pana James'a (rodzice León'a). Oni są naprawdę w porządku. 

    Wyciągnęłam moje torby z zakupami z bagażnika, miałam ich dokładnie pięć. Przekroczyłam próg domu.
-Violetta orient!- Krzyknął ten cymbał, obróciłam się i zobaczyłam lecącego pomarańcza w moją stronę. Leciał, leciał, aż doleciał. Wbił się w moje paznokcie, zgniotłam go i rzuciłam resztkami owocu we Włocha.
-Federico, masz coś na twarzy. Idź się lepiej umyj do domu, okey? - Mówiłam bez żadnego entuzjazmu. Chwilę później zaczęliśmy się śmiać.
-Oj, kuzyneczko, kuzyneczko. - Zaczął mamrotać.
-Oj, Cymbale, Cymbale.
-Yes, bitches! Awansowałem z idioty na cymbała! A tak w ogóle to siemson wujostwo, cześć Angie nara mała.  - Mówiąc to skierował się do salonu. - Młoda słuchaj bo nie chce mi się powtarzać, podaj mi numer do tej przyjaciółki twojej siostry. Wiesz tej uroczej blondyneczki, z RPA.
-Oj Fede, Fede. Muszę Cię zasmucić, dwa miesiące temu wyszła za mąż. - Mówiłam.
-Fuck! - Krzyknął
-Dlaczego, dlaczego! - Zaczął wykrzykiwać.
-Federico idź już do domu, bo po tej ilości alkoholu Ci odbija (od.aut.: Fede pił w samolocie xD).
-Dobra, ale widzimy się jutro. Mam ochotę się uchlać na śmierć.

Pół roku później:
 Od sześciu miesięcy mieszkam w Nowym Jorku, mieszkanie w Kalifornii stało się dla mnie utrapieniem. W domu obok wprowadzili się rodzice Leóna i Lary, wraz z dwójką. To przeżyłam, jednak co dwa dni jedli u nas kolacje i nawijali o sprawach biznesowych co mnie totalnie znudziło. Co gorsza Verdas i Heredia też tam byli,na sam jej widok chciało mi się wymiotować, a raz nawet miałam się już na nią rzucić, gdyby nie  zadzwonił mój telefon na pewno bym się z nią pobiła.
   Czy mam kogoś? Oczywiście, że nie. Od czasu Studia miałam, wielu chłopaków. Jednak żadnego związku nie traktowałam poważnie. Może poza dwoma.
    Jeszcze dwa miesiące temu byłam w związku z najprzystojniejszym piłkarzem, jednak ja w Nowym Jorku, on w Barcelonie. To nie miało największego sensu, rozstaliśmy się w zgodzie.
    Cztery tygodnie temu dostałam zaproszenie na ślub mojego kuzynka. Nie powiem zaskoczyło mnie to, a gdy przeczytałam imię panny młodej, aż śmiać mi się chciało. Jego wybranką jest Ludmiła. Kiedyś się tak nienawidzili, a już za trzy dni staną na ślubnym kobiercu.
    Jako, że doznałam tego zaszczytu bo nie wielu ma zaproszenie postanowiłam polecieć do Los Angeles na ten ślub, a potem wrócę do NY.
      Co do Ludmiły, jesteśmy przyjaciółkami. To właśnie ja będę jej świadkową.
     Dowiedziałam się też różnych ciekawych rzeczy, a mianowicie co do Lary. Ta suka ukartowała wszytko, od a do z. Najpierw powiedziała moim byłym już przyjaciołom, ze to ja zrzuciłam Tomasa z tego mostu, co jest absurdalne! Byłam wtedy na randce z Leónem. Pamiętam do dziś ten wieczór, siedzieliśmy na kocu, na plaży. Oglądając zachód słońca, od czasu do czasu całując się i karmiąc różnymi przekąskami naszykowanymi przez Verdasa.
       Wprost nie mogłam uwierzyć, że oni uwierzyli w to. I oni śmieli się nazywać moimi przyjaciółmi? Teraz pomijam Leóna, bo również słyszałam jak Lara naopowiadała mu jak to chodzę do łóżka z pierwszym lepszym napotkanym facetem.  Gdy Lu mi to mówiłam nie wiedziałam czy się  śmiać czy płakać.

* * *

Dzisiaj taki krótszy. Jestem chora, mam zapalenie krtani. Cholernie mnie boli. Dlatego też nie mam siły na pisanie czegokolwiek, także ANONIMKI mam gdzieś wasze wywody czemu nie ma nexta, teraz i czemu nie ma Leonetty. Bo przecież to blog o Leónie i Violettcie, to wręcz oburzające, że nie ma Leonetty. LEONETTA BĘDZIE KOŁO 12-15 ROZDZIAŁU!  Co oznacza, że za dwa lub trzy tygodnie (bądź koło 17 lutego, wtedy ferie zaczynam), a nie po wakacjach wspaniałomyślny  anonimku. Mam swoje życie, nie jestem robotem. No chyba, że tak uważasz. 

JUŻ DZIŚ  20 stycznia ZOSTANIE ZAKTUALIZOWANA STRONA "BOHATEROWIE" , ZOSTAŁA DODANA STRONA ZAPYTAJ BOHATERA.

Nath <3