Rozdział 17: Niebieskie buciki

         Od dwóch godzin  szatynka o piwnych oczach przegląda szafę i wybiera najodpowiedniejsze ubrania. Oczywiście każde z nich należy do światowej słowy projektantów. Nie ubiera się w sieciówki, zostałaby od razu skrytykowana przez paparazzi.
          Przed chwilą jej szmaragdowooki narzeczony  wparował do Jej garderoby jak burza, obróciła się do niego.
- What? - Zapytała.
- Kochanie, dostałem rolę. - Mówił.
- To świetnie.
- Vilu, z tym, że muszę się przenieść do Vancouver. - Oznajmił.
- Co? - Krzyknęła.
- To jest dla mnie wielka szansa an wybicie się, kto wie czy nie dostanę za tę rolę Oscara.
- Chcesz mnie zostawić? - Z oczu Violetty zaczęły lecieć łzy.
          Popatrzył się na nią. Odwrócił wzrok i zaczął się śmiać. O co mu chodzi? Pomyślała. Podeszła do niego i usiadła mu na kolanach. Spojrzała na niego smutnymi oczami, napełniającymi się już od łez.
- Proszę powiedz mi, że Tylko żartujesz. - Prosiła błagalnym głosem, jednak wiedziała, że tak naprawdę nie zrobi tego.
          Znów zaczął się śmiać.
- Widzisz jestem świetnym aktorem. - Oznajmił z uśmiechem.
- Wait! Co?
- Grałem, kotku.
          Pogłaskał ją po policzku. Wtuliła się w niego bardziej.
- Nigdy mnie nie zostawisz? - Zapytała.
- Nigdy. - Odpowiedział.

***

          Dziewczyna o brązowych włosach właśnie wsiada do samolotu lecącego do stolicy Wielkiej Brytanii.  Ma tam spędzić najbliższy tydzień, bądź dwa tygodnie wszytko zależy od pokazów oraz wywiadów. Czasem myśli o tym aby skończyć z pozowaniem i staniem się z powrotem tą skrytą trzynastoletnią dziewczynką. Co jest nierealne.
          Sława jest uciążliwa, bardzo uciążliwa. Podczas samego wsiadania do auta z pod swojej willi rozdała kilkanaście autografów, nie wspominając już o zdjęciach z fanami.
         Samolot wyniósł się już na odpowiednią wysokość. Wszystko co na dole wygląda na wielkie, z lotu ptaka takie już nie jest. Dajmy przykład na słynny napis "Hollywood" który z ponad dziesięciu tysięcy kilometrów wygląda jak jedna wielka plama.
- Żegnaj Los Angeles. - Powiedziała cicho.
         Violetta założyła słuchawki w łączyła swoją ulubiona piosenkę Can't Remember To Forget You. Kobieta jest wielka fanką Rihanny, lecz za Shakirą nie przepada.
         Teraz czeka ją szesnastogodzinny lot do Londynu.

***

          Słońce w Los Angeles powoli zachodzi za ocean spokojny. Dla blondynki nie jest to zadowalający fakt, albowiem przy dzisiejszej kolacji ma zamiar powiedzieć swojemu mężowi o ciąży.
          Od kilkunastu minut szykuje danie które uwielbia Federico, a mianowicie tortellini. Ostatnie poprawki na talerzu i zanosi je do salonu, gdzie jest  już przystrojony stół przez mężczyznę.  Uśmiechnęła się promiennie w kierunku swojego męża. Postawiła potrawę na stole, a sama usiadła na czerwonym jak krew krześle.
        Po skończonym posiłku Ludmiła wyniosła brudne naczynia i włożyła je do zmywarki. W następstwie kilku sekund wróciła do męża, ubrali się i wyszli pospacerować brzegiem morza.  W pewnej chwili kobieta zatrzymała się.
- Kochanie, muszę Ci o czymś powiedzieć. - Oznajmiła.
         Nerwowo przecierała rękę o rękę. Federico złapał jej dłonie. Wskazał jej gestem aby mówiła.
- Mam dla Ciebie prezent.
         Wyciągnęła z torebki małe pudełeczko opakowane niebieskim jak rzeka papierem ozdobnym. Podała Jemu do ręki.  Najpierw zdarł papier, a następnie niepewnie otworzył. Ujrzał w nim małe niebieskie buciki.
         Przez ułamek sekundy nie wiedział o co chodzi, dopiero później go olśniło. Będę ojcem mówił do siebie w myślach. Popatrzył na swoją żonę, lekko się uśmiechała. Podniósł ją i okręcił wokół własnej osi.
- Dziękuję. - Wyszeptał.
- Za co? - Zapytała zdezorientowana.
- Za to, że Jesteś w moim życiu. Za to, że będziemy mieć razem małego szkraba. - Uśmiechnął się.

***

         Trzecia rano czasu Kalifornijskiego, od dobrych kilkunastu godzin León nie może zasnąć. Czego się dziwić, jego ukochana wyjechała na kilka dni do Europy. Przez te kilkaset godzin nie będzie mógł jej przytulić, pocieszyć, a co gorsza pocałować. Już na samą myśl o swojej narzeczonej jest chętny wbicia się w jej usta, bądź co jest jeszcze jego większą słabością kochać się z nią niezależnie od dnia czy nocy, popołudnia czy ranka.
        Pod wpływem tych myśli szybkim krokiem wstał z łóżka.  Skierował się do swojej garderoby. Ściągnął z górnej półki torbę podręczną i spakował wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy na spotkanie ze swoją ukochaną. Wziął do ręki telefon, włączył internet i zabukował lot na najbliższy lot na największe lotnisko w Europie, Heathrow. Uśmiechnął się do telefonu.
- Kochanie lecę do Ciebie. - Powiedział po cichu.
       Wyszedł z willi swoich rodziców, wsiadł do sportowego auta i odjechał. Wcześniej zostawił list zaadresowany do Jego ojca w Jego gabinecie.

~,~

OH MY GOD! Już 17, szybko leci. Jak widzicie wzięło mnie coś na trzecioosobową narrację, nie wiem czemu xd Nie martwcie się to tylko tak jednorazowo.  

Fede zostanie tatusiem <3 León spragniony seksu <3 

P.S.- Uaktualniłam bohaterów.