Rozdział 19: Witaj skarbie

Dedyk dla mojego ciula  Nicol Verdas <3

León {Miesiąc później}
         Nastał grudzień, całe Los Angeles wybiera się na zakupy w celu wybrania prezentów dla swoich bliskich. Świata już za dwa dni, a ja nie kupiłem jeszcze prezentów swoim przyjaciołom oraz rodzinie. Za cholerę nie wiem co kupić Violetcie, chciałbym, aby to był prezent od serca. Wiem tylko i wyłącznie tyle, że kupię jej jakąś ładną biżuterię i dorzucę coś od siebie, coś co sam zrobiłem. Po prostu coś od serca, które bije tylko w rytmie jej imienia.
          W celu kupienie prezentów udałem się do galerii, już na samym wejściu usłyszałem krzyki To León Verdas, ten León Verdas. Podbiegło do mnie masę ludzi w celu wzięcia autografu, jednak mój menadżer mnie wyratował, mówiąc, że jestem tu w celach takich jak oni. Wszyscy odeszli zniesmaczeni, chcieli mój podpis, no, ale w końcu ja też mam rodzinę i chcę im sprawić prezent. W tym roku wydam rekordowo dużo, w końcu wigilię spędzę w gronie rodziny oraz przyjaciół.
          Doszliśmy do jubilera, wszedłem i pierwsze co przykuło moja uwagę to piękny zestaw platynowej biżuterii, którą zdobiły diamenty. Bez dłuższego zastanowienia, wybrałem je dla Violetty.
          Spędziłem w  galerii sporo czasu, zdecydowanie muszę odpocząć. Naturalnie w domu, mam nadzieję, że Vilu pomoże mi spakować prezenty. Co ja gadam, pomoże. O ile sama nie zaczyna opakowywać prezentów od siebie. Ciekawe co mi kupiła. Może nową konsole? Gry? Telefon? Nie wiem, poddaje się.
         Wszedłem do domu mojej przepięknej narzeczonej, która 14 lutego zostanie oficjalnie moją żoną. Dokładnie w walentynki, datę wybieraliśmy wspólnie. Wierzymy, że jeśli pobierzemy się  w ten dzień nasza miłość  stanie się jeszcze większą niż dotychczas. Nasze mamy i przyjaciele w dalszym ciągu nie wiedzą o naszym małym romansie. Raz o mało co nas nie odkryła siostra Violetty, podczas naszych wojaży łóżkowych.
- Cześć kotku. - Powiedziała, schodząc ze schodów.      
       Podszedłem do niej, zostawiając wcześniej zakupy w moim gabinecie. Tak, aby nie widziała ile toreb posiadam.
- Witaj skarbie.
          Przytuliłem ją do siebie i lekko musnąłem jej usta. Uśmiechnęła się przyjaźnie.
- Pomożesz mi w wypisywaniu zaproszeń. Dobrze?
          Przytaknąłem głową. Violetta zaprowadziła mnie do salonu tam ujrzałem stos kopert po prawej, a po lewej zaproszenia. Wszystko wyglądało tak, jakby przeszło tornado. Zaśmiałem się.
- Z czego rżysz? - Zapytała.
- Ile jest tych zaproszeń?
- Około 500, w końcu uparłeś się, że Twoi koledzy aktorzy muszą być, tak to ująłeś. - Odpowiedziała.
- Wszystkie muszę podpisać własnoręcznie?
          Przytaknęła. To jest jednak przegięcie! Ja tu myślałem tylko o jakiś 400 gościach plus osoby towarzyszące, no, ale cóż.  Usiadłem i zacząłem podpisywanie swoim imieniem i nazwiskiem. Gdy tak pisałem nawiedziła mnie pewna wizja, w której wszytko było idealne.
          Violetta gotowała obiad w kuchni, a ja malowałem z naszą czteroletnią córeczką, swoją drogą jak na kilkulatkę jest bardzo mądra. Moja żona zrezygnowała z kariery dla naszych dzieci, tak dzieci. Ma ukochana ponownie jest w ciąży. 
- Tatusiu, ta Pani na zdjęciu jest podobna do mamy! - Powiedziała pokazując zdjęcie w podręczniku szkolnym. Popatrzyłem, faktycznie to Violetta za czasów gdy byliśmy narzeczeństwem. 
- Lily, słoneczko to jest mama. - Oznajmiłem zgodnie z prawdą.
- Mama była modelką? - Zapytała. 
          W tym czasie Violetta która jest w siódmym miesiącu ciąży przyszła do nas. Usiadła koło mnie i wtuliła się we mnie. Pocałowałem ja lekko w czoło. 
- Byłam wczoraj u ginekolog. - Zaczęła. - To będzie chłopczyk. Musimy się zastanowić nad imieniem oraz przyszykować pokój dla maluszka. 
          Posadziłem na swoich kolankach Lily, która wywołała uśmiech na twarzy mojej żony. Pokazała jej rysunek, który zrobiła podczas gdy malowałem z nią
- Zobac mamusiu, tutaj jestem ja, tutaj ty, tutaj tatus. - Pokazywała na postacie na kartce. Swoją drogą   pięknie maluje.  Zapewne po dziadku Louisie albo Germanie. 
          Poczułem czyjąś rękę na moim ramieniu, uśmiechnąłem się pod nosem. Położyłem swoją dłoń na jej delikatnej dłoni. Obróciłem głowę, ujrzałem moja ukochaną w koszuli. Co prawda, to prawda z Violettą nie mieszkamy razem, ale mam u niej niektóre ubrania. Czasem zostaję u Violetty na noc, nie na seks, ale po prostu by z nią pobyć. Bez względu na wszytko chciałem być blisko niej, blisko ukochanej osoby.

~*~

Nie ma to jak rozdział o wigilii w kwietniu, mniejsza o to.  Tylko cztery miesiące spóźnienia. W następnym się dowiecie co się stanie podczas kolacji, no, ale cóż to dopiero w czwartek. 

Nath ;*