Rozdział 25: Zakupy dla naszych maluszków

Ludmiła.
          Miłość, uśmiech, piękny wygląd z tym mi się kojarzy mój kochany mąż - Federico.  Jednak ostatnimi dniami jest strasznie przewrażliwiony. Zdaję sobie sprawę, że jestem w siódmym miesiącu ciąży, no ale bez przesady! Nie musi mi pomagać w ubieraniu czy gotowaniu. Radzę sobie znakomicie mimo dość dużego ciążowego brzuszka.
          Dzisiaj mieliśmy iść kupić wyprawkę oraz meble do pokoiku naszego szkraba, a znając już płeć możemy wybrać idealne kolory. Niestety nie poszliśmy do centrum handlowego, bo León złamał rękę i ktoś musiał z nim i Violettą pojechać do szpitala. Akurat wypadło na Fede, w końcu rodzinie trzeba pomagać.  Ja w tym czasie myślę na imieniem dla naszego synka.
~ Daniel, David.
          Te imiona krążą w mojej wyobraźni od dwudziestu minut. Fede raczej nie spodobają się te imiona. Jego najwięksi wrogowie. Co ja poradzę, że te imiona mi się bardzo podobają. David kojarzy mi się z napastnikiem reprezentacji Hiszpanii Davidem Villą, to właśnie z nim w składzie gra nasz przyjaciel - Diego. Zaś Daniel, tak ma na imie mój kuzyn. Daniel Ferro pływak olimpijski, a zarazem mistrz świata.  Tej dwójki mój mąż nienawidzi. Czemu? Sama nie wiem, to on sobie coś ubzdurał nie ja.

Violetta.
          Od dwóch godzin siedzę w domu mojego kuzyna, a jego nie ma. Przywiózł mnie tu tylko, a sam wrócił do szpitala. Co jest wielkim plusem, sam na sam mogę porozmawiać z Ludmiłą. Do salonu weszła blondynka z filiżanką herbaty dla mnie. Twierdzi, że jestem bardzo zdenerwowana. Może dlatego, że myślami jestem u mojego męża, któremu teraz zakładają gips. Z tego powodu jest mi strasznie smutno, jakby nie patrzeć to moja wina. To ja jestem w ciąży i to przeze mnie biegał po domu mojego ojca.
          Podała mi ciepły napój, a sama usiadła obok mnie.
- Violu. - Zaczęła. Popatrzyłam na nią pytającym wzrokiem. - Chodź pójdziemy na zakupy dla naszych maluszków. - Uśmiechnęła się. - Co z tego, że masz termin za pięć miesięcy, a ja za dwa. Nie ważne. Tak czy tak idziemy. - Zaśmiałyśmy się.
          Lekko przytaknęłam. Upiłam łyk miętowej herbaty, którą tak bardzo uwielbiam, że mogłabym pić ją cały czas. Związałam włosy w niechlujnego koka. Następnie wstałam i narzuciłam na siebie żakiet. Blondynka poszła w moje ślady i już po chwili byłyśmy w drodze do centrum.
          Prowadziła blondynka, ja w końcu nie przyjechałam do niej swoim tylko mojego nieogarniętego kuzynka. Ostatnio na dysku w moim laptopie znalazłam zdjęcia sprzed 3 lat. Pamiętam dokładnie ten dzień. Byliśmy z Fede w Las Vegas, graliśmy w pokera i różne karciane gry które zalicza się do hazardu. Po około drugiej w nocy byliśmy upici do nieprzytomności wtedy film mi się urwał. Obudziłam się następnego dnia w moim domu na Ibizie wraz z Federico, ja na łóżku w mojej sypialni, a on na dywanie leżący w butelkach po wódce. Do dziś nie pamiętam, jak my się tam znaleźliśmy. Co gorsza Fede też. Mamy tylko takie przeczucie, że pod wpływem alkoholu weszliśmy do prywatnego samolotu bruneta i polecieliśmy do Ameryki Środkowej.

Federico.
          Już trzecią godzinę siedzę przed gabinetem chirurga. Powiem szczerze, współczuję Leónowi. Dopiero co dowiedział się, że jego dziecko to dziewczynka, a już kilka minut później spadł ze schodów łamiąc przy tym prawą rękę.
          Verdas nie jest z tego powodu szczęśliwy. Dziesięć minut temu dostał wiadomość, że za dwa tygodnie rozpoczynają się zdjęcia do nowej części trylogii o Percym Jacksonie. Mój przyjaciel załamał się z tego powodu. Gips ściągają mu za cztery tygodnie. co koliduje z kręceniem zdjęć. No i dupa. Przez niego premiera odbędzie się później niż planowano.
- Fede, idziemy. - Oznajmił szatyn wychodząc z gabinetu lekarskiego. Ma już na sobie gips, po jego minie wnioskuję, że nie jest mu za przyjemnie.

*//*

OD AUTORKI:
Dzień wcześniej niż myślałam, jest sukces. Rozdział jest napisany od tygodnia na kartce, nie chciało mi się przepisywać. W środę nie byłam  szkole, bo zmagałam się z zapaleniem zatok przynosowych. Nienawidzę tego!
Na dodatek mój pięciomiesięczny piesek z moich balerin zrobił sobie zabawkę, nie ma przy nich kokardek, a jeden z pary to już tylko do kosza, cały w strzępach.

JEŚLI POD ROZDZIAŁEM POJAWI SIĘ DUŻO KOMENTARZY SZYBCIEJ PRZEPISZĘ 26 I DODAM W TEN SAM DZIEŃ (TEN DZIEŃ W KTÓRYM GO PRZEPISZĘ!)!