Rozdział 26: Hej, przystojniaku

*Nowy Jork*
Caroline.
Siedzę spokojnie na sofie w moim apartamencie. Czekam na moją menadżerkę, która spóźnia się już dwadzieścia pięć minut. To nie nowość, Nikki już taka jest. Mimo to kocham ją jak siostrę, której nigdy nie miałam. Moi rodzice byli bardzo, a raczej w dalszym ciągu są bogaci. Przez ich chciwość na punkcie pieniędzy, przez to nie czułam się kochana. Wszystko było ważniejsze ode mnie. Zawsze byłam pilna uczennicą, same szóstki, a czasem piątki, ale to bardzo rzadko.
Gdy stałam się sławna dzięki roli u boku Boga seksu, tak media go nazywają, Leóna Verdasa, zaczęłam się dla nich liczyć. Takich rodziców mam gdzieś. Nie interesowali się mną przez dwadzieścia dwa lata, aż tu magle otrzymałam rolę Annabeth póczłowieka, półóbogini, córki Ateny w pewnej trylogii.
Za sobą mamy już pierwszą część, teraz czeka nas nagrywanie drugiej. Za nim to nastąpi odbędzie się premiera debiutującej części czyli "Złodziej pioruna".
Na czerwonym dywanie pojawię się sama, no ale cóż, tak bywa gdy nie ma się miłości swojego życia. Co prawda kiedyś byłam zakochana w swoim przyjacielu - Leónie. Jednak po kilku miesiącach zrozumiałam, że nic do niego nie czuję. Później zaprzyjaźniliśmy się. Opowiedział mi o swoim związku, o planach zaręczenia się z Violettą, a co najważniejsze uświadomił mi co jest najważniejsze w prawdziwym związku.


*Dwa dni później*
León.
Dzisiejszy dzień mogę zaliczyć do udanych. Wraz z moją piękną żoną wybraliśmy się na spacer po plaży, szliśmy brzegiem oceanu. Woda obmywała nasze gołe stopy, to uczuciem jest nieziemskie, mimo to nie jest takie samo jak chemia między mną, a Violą.   Co do mojej żony.  Mimo ciążowego brzuszka wygląda pięknie. Od kiedy jest w stanie błogosławionym nie maluje się, ani nie je toksycznych rzeczy. Powiem szczerze, że zaskoczyło mnie to, że tak nagle wszytko co kocha porzuciła dla naszej córeczki. Swoją drogą już nie mogę się doczekać jej narodzin. To jeszcze kilka miesięcy, ale i tak niecierpliwie czekam.
Obecnie siedzimy w kawiarni. Czekając na nasze zamówienie zalogowałem się na Facebook'a. Wolę Twittera, ale Viola się uparła, że muszę też mieć swój Fanpage. No tak wyszło, od ponad roku prowadzę własną stronę o sobie na tym portalu.
Poczułem, że uścisk Violi jest coraz  słabszy. Popatrzyłem się na nią. Śpi. Zaśmiałem się w duszy.  Ponownie mój wzrok wylądował na wyświetlaczu czarnego iPhone'a. Nawet nie zauważyłem, że ktoś się do nas dosiadł. Lekko podniosłem głowę.
- Hej, przystojniaku. - Powiedziała blondynka ze śmiechem.
- Caroline, co Ty robisz w mieście aniołów?
- Przyjaciel złamał rękę, ja jestem przy nim. Poza tym chciałabym w końcu poznać jego żonę. Bo zaproszenia na ślub nie dostałam. - Popatrzyła na mnie ze złością.
Lekko się uśmiechnąłem w jej stronę. Gestem wskazałem na szatynkę tulącą się do mnie.
- Zdradzasz żonę? - Zapytała przejęta.
- Greene. - Popatrzyłem na nią morderczym wzrokiem. - Przegięłaś. To Violetta, poza tym nie mógłbym jej zdradzić kocham ją od prawie dziesięciu lat. Tak zakochałem się w niej jako szesnastoletni chłopak mieszkający wówczas w stolicy Argentyny. Po dzisiejszy dzień pamiętam w który uratowałem ją przed skaterami. Miała na sobie wtedy sukienkę w paski, katanę i różową torebkę. Wówczas jej włosy były czarne, niczym kruki. Dwa miesiące później przefarbowała się na ciemną szatynkę, co dodało jej uroku. - Popatrzyłem na Violettę. - Od kiedy jest w ciąży tego ani razu nie zrobiła. Widzisz? - Zapytałem. Lekko przytaknęła. - Powiedziała mi, że już nigdy się nie zmieni koloru włosów. Powiem więcej, dla mnie chce zrezygnować z bycia aniołkiem bieliźniarskiej marki. Twierdzi, ze jeśli ma mnie to przed nikim innym nie musi się rozbierać, aby poczuć się dowartościowana.  - Pogłaskałem ją po głowie. - Chce być matką idealną.
Popatrzyłem na blondynkę, z jej oczu płynęły łzy.
- Llleón, tto było takie piękne i szczere. Naprawdę ją kochasz.
Uśmiechnąłem się. W tym samym czasie moja ukochana otworzyła oczy.
- León. - Szepnęła.
Popatrzyłem się na nią.
- Kto to jest? -  Wskazała wzrokiem na Greene. Pocałowałem ją w czubek nosa.
- Moja przyjaciółka z planu, perełko. - Uśmiechnąłem się.
Szatynka popatrzyła na nią z wielkim uśmiechem na twarzy. Podniosła się i wyciągnęła ku niej rękę.
- Cześć. Żona tego idioty, który złamał rękę zbiegając po schodach. - Westchnęła. - Violetta Castillo.
- Verdas. - Poprawiłem ją.
- Jesteśmy małżeństwem cztery miesiące, a ciągle zapominam o zmienionym nazwisku. - Zaśmialiśmy się.
Blondynka również podała rękę.
- Caroline Greene. Przyjaciółka tego romantyka od dwóch lat. - Swój wzrok przerzuciła na mnie. - León opowiadał mi o Tobie, ale pominął jeden fakt, jesteś modelką. Zawsze myślałam, że jesteś zwykłą dziewczyną. - Uśmiechnęła się.
Moja żona i przyjaciółka, zaprzyjaźniły się. Powiem szczerze, że jestem mile zaskoczony. Nigdy nie pomyślałbym, że moja ukochana polubi moją filmową dziewczynę.  Powiem więcej. Violetta zaproponowała aby Caroline zamieszkała z nami dopóki jest w Los Angeles, a przyjechała na dwa tygodnie.~

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Przepraszam. Zawaliłam ten rozdział. Jest nie taki jak chciałam, zupełnie. 

Bardzo was przepraszam. Następny mam nadzieje będzie lepszy.
Jeśli pod rozdziałem pojawi się dużo komentarzy 27 zostanie dodany wcześniej, niż jest planowana data ;*