Rozdział 8: Nie rób tego

 

         Spojrzałam w górę. Gmach Jego firmy jest cholernie wysoki, też pewnie drogo o kosztował. Za każdym razem kiedy tu jestem zwracam na to uwagę, muszę z tym przestać, bo to robi się powoli nudne.
          Weszłam do budynku przez szklane drzwi. Podeszłam do recepcji, aby odznaczyli moje przybycie. W ramach podziękowania wysłałam brunetowi lekki uśmiech. Obróciłam się i poszłam ku windy. Przywołałam ją naciskając odpowiednie kółeczko. Już po chwili maszyna była na wyznaczonym piętrze.Weszłam do niej zwinnym krokiem.W moje ślady poszła brunetka, ale nie, to nie była Andrea, ona jest blondynką. To zupełnie nieznana mi osoba. Idiotka, przecież jesteś tu trzeci raz znasz tylko Lyeal i Verdasa, no i może faceta z recepcji. Pomyślałam.
          Kątem oka spojrzałam na nią. Na jej nogach spoczywały czarne Louboutiny, ubrana jest w beżową sukienkę - zapewne Chanel - a dodatkiem do tego była mała czarna torebeczka z logo Gucci. O, cholera. Ona ma na sobie więcej pieniędzy niż ja kiedykolwiek miałam w rękach. Skarciłam się w myślach.

          Czekając na swoją kolej, aby wejść do gabinetu szatyna, Andrea zrobiła nam kawę. Usiadłyśmy razem w holu, na skórzanych fotelach. Tak, Verdas nie oszczędza nawet na wystroju siedziby swojej firmy.
          Po jakichś trzydziestu minutach brunetka - tak, ta sama co w windzie - wyszła zdenerwowana z gabinetu Leona.
- Siostrzyczka ma humorki. - Szepnęła Andrea. Spojrzałam na nią zdziwiona.
- Siostra? Przecież prezes ma brata. - Pokręciła głową ze śmiechem. Wzięłam do ręki filiżankę i upiłam łyk kawy, która z pewnością doda mi energii. Drugą ręką poprosiłam ją, aby kontynuowała swoją wypowiedź co do tajemniczej dziewczyny
- Natalia jest jego siostrą. Ma dwadzieścia lat i tęgi charakterek. - Tak jak On, dopowiedziałam w myślach. - Gdy skończyła szkołę postanowiła studiować w Paryżu, bo "kocha" ten kraj. - Zrobiła cudzysłów z palców. -  Prawda jest taka, że ma tam chłopaka. Pominę fakt, że starszy od niej o równe siedem lat. Urodzili się tego samego dnia, myślą o przeznaczeniu. - Pokręciła głową z irytacją. - Co do ich relacji, wiem tyle, że uwielbia starszego brata, choć on nie odwzajemnia tego z taką siłą. - Człowiek z wieloma twarzami, nasuwa mi się w głowie. - Przede wszystkim kochają się kłócić o byle co. - Oznajmiła. 
Zaśmiałam się.

          Niepewnie zapukałam, a następnie weszłam do środka. Szatyn stał przed szklaną ścianą, spoglądał na ulice naszego miasta, a właściwie Jego. Ja tutaj jestem gościem, moim miastem jest Vancouver. Pokręciłam głową.
Verdas położył rękę na szybie. Głośno westchnął. Podeszłam do niego jak najciszej się dało.
          Stanęłam obok niego. Przechyliłam się i dałam mu buziaka w policzek. Otrząsnął się, nerwowo spojrzał na mnie.
- Hej. - Powiedziałam zmieszana. - Przepraszam nie chciałam Cię przestraszyć. - Szepnęłam. Spuściłam głowę w dół.
- Cześć. - Powiedział słodkim głosem. Co z tym kolesiem jest? Najpierw zimny i zły, a teraz słodki i troskliwy. Skierowałam swój wzrok na niego. - Usiądziesz? - Wskazał na fotel przed swoim wielkim biurkiem. Skinęłam głową. Podeszłam do fotela obitego białą skórą, usiadłam.
Szatyn chwilę po mnie usiadł na swoim beżowym - również skórzanym - krześle obrotowym. Uśmiechnęłam się lekko, odwzajemnił to.
- Od czego zaczynamy? - Zapytał seksownym głosem. Seksownym? Muszę przyznać, to debil na debilami. Jego charakter czy zmienny nastrój jest dla mnie zakrytą kartą, którą - wiadomo - za wszelką cenę chcę poznać. - Najpierw umowa. - Powiedział pod nosem. Złapał za słuchawkę telefonu i wystukał numer. - Diego, przynieś mi papiery, wiesz jakie. - Oznajmił oschle.  Pokręciłam głową.

- Witamy w Verdas Enterprises Holdings pani, panno Castillo. - Uśmiechnął się uwodzicielsko. Zarumieniłam się, aby tego nie widział spuściłam głowę w dół, jednak nic munie umknęło. Niech to szlag. - Nie powinnaś ukrywać tych pięknych czerwonych policzków, które są w tym kolorze dzięki mnie. - Przegryzłam dolną wargę. Szatyn przymknął oczy i westchnął - Nie rób tego. - Zaczął. - Jeszcze raz przegryziesz wargę nie będzie tak przyjemnie. - Kim On jest? 

**//**

Tak prezentuje się rozdział 8, czytając go doszłam do wniosku, że muszę usunąć jedną scenę, bo znajdzie się ona w kolejnym rozdziale, zupełnie inaczej opisana. Nie ważne. Z każdą kolejną notką  Leonetty jest coraz więcej (mam nadzieję, ze zauważyliście to).
Zakładka bohaterowie została zaktualizowana, a w spisie treści możecie zobaczyć tytuły rozdziałów do 12.

40 komentarzy =next

Blair :*