Rozdział 11: Verdas Worldwide

Z dedykacją dla Marceli.

          Spojrzałam na szatyna siedzącego za potężnym biurkiem. Podeszłam do niego z wymalowanym uśmiechem. Usiadłam na krześle stojącym równolegle do jego miejsca pracy. Zilustrował mnie od stóp do głów, a następnie powrócił do pisania czegoś w swoim macbook'u. Cholera, to nie tak miało być. Ścisnęłam dłonie w pięści.
- Co panią tu sprowadza, panno Castillo? - Zapytał beznamiętnie spoglądając w ekran elektronicznego urządzenia.
- No wie pan. - Zaczęłam lamentować. Założyłam nogę na nogę. Po chwili moja lewa noga - która jest w powietrzu - zaczęła kręcić się wokół własnej osi.
- Nie, wiem. - Spojrzał na mnie. Wstał. Podszedł do fotela, stojącego naprzeciw mnie - usiadł. - Panno Castillo, jaśniej. - Oznajmił. Wysunęłam klatkę piersiową w przód, tak aby moje piersi były bardziej widoczne.
- Da się pan namówić na lody? - Zapytałam. Włożyłam końcówkę palce do buzi i zaczęłam ją lekko ssać. Oczywiście wszystko było prowokacją, częścią planu. Planu, który powie mi wszystko o tym cholernie przystojnym Leonie.

- To jakiś szyfr? - Zakpił zakładając ręce za głowę. Słodko pokręciłam głową przecząco. - Nie rozumiem Pani, Panno Castillo.
- Muszę się jakość odwdzięczyć za sto róż, które mi pan wysłał. - Przegryzłam wargę. Szatyn jęknął.
- Nie przegryzaj wargi. - Przymknął oczy. - To się dla Ciebie źle skończy. - Oznajmił surowo. Nie przestawałam. - Kurwa, sama się prosiłaś. - Spojrzałam na niego z uśmiechem, ale nie takim zwykłym. Na mojej twarzy wymalowane jest zwycięstwo. Po chwili poczułam, że szatyn podniósł mnie. Przerzucił mnie sobie przez ramię i udał się w kierunku drzwi.
          Czuję się jak wtedy, w parku. Niósł mnie do swojego domu przez całe miasto, a ja wiele razy go przezywałam, boję się myśleć co mu powiedziałam pod wpływem alkoholu.
          Nim się obejrzałam byliśmy już przed biurowcem. Wsiedliśmy do czarnego bentleya, chociaż nie wiem czy to nie jest bmw. Jestem kobietą nie odróżniam mark samochodów, poza jedną, mercedesem.
          Cały czas siedziałam na Jego kolanach, a uścisk z Jego strony nie ulegał żadnej zmianie. 
- Do Verdas Worldwide, teraz. - Syknął do kierowcy. Brunet skinął głową. Ruszyliśmy.

          Po niespełna kilku minutach byliśmy na miejscu. Szatyn wysiadł - z trudem - wraz ze mną na rękach.  Szybkim krokiem wszedł do środka, minął recepcję. Rzucił tylko Nie przeszkadzać, pod żadnym pozorem. Dopiero wtedy doszły mnie myśli, że to Jego hotel.
          Po chwili byliśmy w jednym z hotelowych pokoju. Szatyn rzucił mnie na łóżko. Sam ściągnął marynarkę i przewiesił ją przez oparcie krzesła obrotowego. Podszedł do skraju łóżka.
- Mówiłem, że to się dla pani źle skończy, panno Castillo.- Położył swoje dłonie - które są ściśnięte w pięści - na satynowej pościeli. Zatrzepotałam rzęsami.

- I teraz jak się pan czuje? - Zapytałam zła za te całe, cholerne kwiaty. - No jak? - Spojrzałam  na szatyna, który był przywiązany do łóżka, moimi pończochami.
- Zawsze miałem blondynki za niebezpieczne, ale teraz oddaje ten tytuł szatynkom. - Zaśmiał się. - Teraz poważnie o co Ci chodzi? - Rzucił we mnie spojrzeniem pełnym lodu.
- Kwiaty. - Powiedziałam podniesionym głosem. - Po jaką cholerę mi je przysłałeś? - Nie odpowiedział, w zamian uśmiechnął się. - To chyba pomoże Ci przypomnieć. - Szepnęłam sama do siebie. Usiadłam mu na kolanach. Pochyliłam się ku jego policzkowi. Po chwili strzeliłam mu z tak zwanego liścia. Jednak, Jego twarzy, ani drgnęła, za to moja dłoń, boli niezmiernie.
- Mała wszystko okej? - Zapytał przejęty. No zajebiście! Teraz umie coś powiedzieć. Zła, skinęłam głową. Przez myśl przeszedł mi pewien pomysł, postanowiłam go zrealizować.
          Schyliłam się, ku Jego szyi. Lekko otworzyłam usta. Przyłożyłam swoje usta do Jego ciała. Musnęłam Go raz, drugi, trzeci. - Jestem w niebie? - Zapytał sam siebie patrząc na sufit. - Rób tak dalej, a może uchylę Ci tajemnicy, słonko. - Pokręciłam głową,a  następnie powróciłam do wykonywanej czynności.

- Mówił Ci ktoś, że jesteś boginią? - Zapytał, gdy ja ubierałam sukienkę, którą jeszcze przed związaniem ze mnie ściągnął. Swoją drogą dopiero teraz zauważyłam, że paradowałam przed nim w samej bieliźnie, nie byle jakiej. Czerwonej z koronką, a zamiast majtek miałam częściowo zakrywające mój mały tyłeczek, stringi tego samego koloru. Wzięłam do ręki poduszkę. Rzuciłam nią w Niego, tak aby dostał w swój czuły punkt. - Wolałbym poczuć Twoje usta w tym miejscu, a nie poduszkę. - Spojrzałam na Niego przerażona.

**//**

Pewnie większość z was jest zawiedziona, że nie doszło do kontaktu płciowego między nimi. Za nim zwyzywacie mnie jaka to jestem wredna, przypominam, że oni są - póki co - "przyjaciółmi". Jak to wszytko potoczy się dalej dowiecie się czytając 12. Tak, again wredna. :( Błędy poprawie wieczorem.

40 komentarzy -> Część 2 one parta, wtorek.

Blair :*