Rozdział 13: Bez cukru

PRZECZYTAJ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM

          Nie wierzę, po prostu nie wierzę! Zostałam porwana przez swojego szefa, a na dodatek właściciela apartamentowca w którym mieszkam.
          Dodatkiem do tego wszystkiego są sznury, którymi związał mi ręce i nogi. Dzięki nim nic nie mogę zrobić, nic kompletnie. Nawet głupiej grzywki nie mogę poprawić.
- To konieczne? - Syczę z wrogością w kierunku kierowcy, którym jest oczywiście pan przewspaniały debil Verdas!
- Tak. - Odpowiedział szorstko wpatrzony w świat przed szybą samochodu.
- Możesz mi chociaż powiedzieć po co ta cała szopka?
- Wkrótce się dowiesz, a teraz jeśli się nie zamkniesz nakleję Ci taśmę na usta. - Uśmiechnął się pod nosem. Kurde, co z tym gościem jest nie tak?

          Po kilku minutach jazdy zatłoczonymi drogami Seattle wjechaliśmy na I-5. Od tego czasu byłam pewna, że wyjeżdżamy gdzieś za miasto, tylko cholera gdzie?
         Zwróciłam swój wzrok w kierunku szatyna. Cały czas bacznie obserwował drogę. Ani na moment nie spuszczał wzroku na kierownicę. Tak jakby wiedział ile jest na liczniku. Castillo, przecież On wie ile jaka jest dozwoloną prędkość na autostradzie i z pewnością jej nie przekracza. Skarciłam się w myślach.
         W pewnej chwili telefon szatyna zaczął dzwonić, nacisną jakiś przyciska na kierownicy, dzięki któremu i ja i On mogliśmy słyszeć osobę po drugiej stronie.
- Verdas. - Syknął z rozdrażnieniem. No tak, wyrywała go z transu.
- Dzień dobry proszę pana. Jack i Barthlomew czekają na pański przyjazd w terminalu północnym. Mają wszystkie rzeczy o które pan prosił.
- Dziękuję Andreo.
          Połączenie zostało zakończone,  a w głośnikach znów zabrzmiał głos Beyonce, lecz tym razem w piosence Naughty Girl. Uwielbiam ją i jej piosenki i chyba Leon też, bo w chwili obecnej wystukuje w rytm palcami na kierownicy.
           Poczułam, że skręcamy. Podniosłam się z pozycji leżącej, tak aby spojrzeć gdzie jesteśmy. Zjechaliśmy z autostrady międzystanowej - przełknęłam ślinę -  na drogę prowadzącą do Sea Tac Airport. Po jakie pieniądze świata jedziemy na lotnisko?!
- Załóż to. - Szatyn podał mi torbę z logo Dolce&Gabbana. 
- Ręce i nogi. - Przypomniałam z rozdrażnieniem.
- Próbowałaś ściągnąć? - Zakpił.
         O cholera, że ja na to nie wpadłam. Otarłam jedną rękę o drugą, a po chwili jedna z linek okazałą się być tak rozciągliwa jak gumka do włosów. Już po chwili moje kończyny górne, jak i dolne były pod swoją kontrolą, a nie jakiejś dziwnej rzeczy. Ni to sznurek, ni gumka.
        Wyciągnęłam z papierowej torby sukienkę koloru morskiego oraz białe szpilki. Przyjrzałam się dokładnie. Na górnej części stroju była metka. Przybliżyłam ją do siebie. Trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt dolarów, o kurwa. 

*

  
          Spoglądam na szatyna siedzącego po mojej prawej stronie. Pracuje. Ten człowiek robi cokolwiek innego niż praca czy prześladowanie czy porywanie mnie do jakiegoś innego kraju? Pokręciłam głową z rozdrażnienia. Nie rozumiem go. Najpierw jest miły, potem zły, następnego dnia tajemniczy i seksowny. Cztery tygodnie od nawiązania znajomości zabiera. Nie, nie uprowadza za granicę. 
- Chcesz coś do picia? - Pyta. Lekko skinęłam głową. - Potrzymaj. - Podał mi swój iPad i udał się w stronę stewardessy. Pech chciał, że zostawił włączone urządzenie w moich rączkach. Z ciekawością spojrzałam na ekran.
          To arkusz kalkulacyjny, a w nim wiele liczb. Nic z tego nie rozumiem. W pewnej chwili szatyn otrzymuje e-maila. No tak, w samolocie jest wi-fi.  Wyszłam z aplikacja, a następnie wcisnęłam niebieską ikonkę.  Zaczęłam czytać.  Stary zrzędzący bracie...
- Panno Castillo ładnie tak czytać nie swoje korespondencje? - Mówi z nutą ironii.
- Panie Verdas można tak grzebać w cudzej bieliźnie i papierach co do tożsamości?
          Wywrócił oczami.
- Kawa czy herbata, nie zapytałem, a powinienem.
- Nie lubię kawy. - Oznajmiam ze stoickim spokojem. - Poproszę herbatę bez cukru.
          Skinął głową i wrócił do blondynki ubranej na niebiesko. Po niespełna minucie wrócił z dwiema filiżankami.

**//**

CO DO ROZDZIAŁU: Wstęp do pewnych ciekawych wydarzeń. W mniejszym stopniu czekaliście na tę chwilę od sierpnia. Co się stanie zobaczycie. Wiecie, że nie lubię zdradzać.

CO DO SPRAWY Z 50TG: Boże, ludzie jestem wredna, bo pisze co myślę? Bo bronie tego co sama zapoczątkowałam? Za przeproszeniem ogarnijcie dupy, bo na cholerę roztrząsacie sprawę na nowo? Okej, lubiliście opowiadania NLS które było zgapionym pomysłem co do interpretacji państwa Grey, to polubicie kolejne. Logika.
Dziewczyna nie udziela się w tej sprawie, więc po co drążycie temat, hę?  Najwidoczniej musicie dowartościować siebie i innych, a co! Strzelę sobie jak to jej nienawidzę (w tym przypadku mnie) dowalę jej, oh yeah! Ludzie, wiele osób mnie nie lubi, a ja mam z tego powodu płakać? Wręcz mnie to cieszy, że mam takie osoby, bez nich świat byłby nijaki. Wyobraziwszy sobie, aby wszyscy byli Twoimi przyjaciółmi. Chore, prawda? Wróćmy do sprawy.
Zapomniałam! Przepraszam ja mam błagać o wybaczenie. Czujcie tą ironię. Nie mam za co, a nawet jakbym miała nie mam do niej kontaktu. Jak NSL chce, niech się odezwie. Namiar na moje gg jest podany.
ROXY:   Skoro uważasz moje szablony za gówniane czekam na Twój jakże piękny wysłany mi na pocztę, good luck.
DO RESZTY BFF NSL: Nienawidźcie mnie, róbcie co chcecie. Mnie to naprawdę nie interesuje. W życiu nie każdy musi mnie lubić, czyż to nieprawda? Napiszecie, że jestem pusta i chamska? Proszę bardzo mogę dać Wam skan świadectwa, z pewnością zatnie was średnia. No, ale cóż żyjemy stereotypami blondynka nie może mieć powyżej 5.0. Co do chamskości, a czy Wy takie nie jesteście? Przejrzyjcie na oczy, piszecie cały czas jaką to ja jestem księżniczką, a moje bff (Pingwin, Kathy, Teddy, xAdusiax i Marcelę) uważacie za lizodupy? Nie no śmiech na sali.
Ah, a jeszcze do wspaniałego ANONIMA dlatego, że mnie czytają są niewolnicami?  Czy ja im zakładam łańcuchy na szyję, głoduję? Obudź się, żyjemy w 21 wieku, a nie średniowieczu gdzie za takie coś wylądowałbyś/aś na stryczku.
Masz coś do powiedzenia w tej sprawie? Zamilknij na wieki, bo ja nie mam czasu na bawienie się w kotka i myszkę. DLA MNIE TEMAT JEST ZAMKNIĘTY!

Im więcej komentarzy, szybciej next.