Rozdział 15: Aphrodite

Z dedykacją dla Blake. :*

         Leżę na łóżku wodnym, a praktycznie rzecz biorąc na narzucie pokrywającej to cudo. Kto by pomyślał, że taki rodzaj łóżka może być tak cholernie wygodny? Z pewnością nie ja.
         Jestem we Włoszech z Greckim Adonisem, przyjaciółką od serca i mniej znanym mi bratem tego seksownego Boga. Niby wszytko pięknie i ładnie, ale wkurza mnie fakt, że nie mam nic na zmianę. Bielizny jakiejkolwiek nie mam, bo zabrał mnie z domu w pidżamie, a w swoim samochodzie dał mi sukienkę i buty. Och, hojnie panie prezesie.
          Wait! Skoro ja nie miałam bielizny, a On dotykał moich ud... kurwa! W tej samej chwili do mojego pokoju weszła blondynka, nie weszła raczej wbiegła.
- Viola! - Pisnęła rozentuzjazmowana Ferro. Rzuciła się na łóżko, które ja zrzuciło. No tak jest wodne, skoczyła to ją wypchało. Logiczne, ale jak widać nie dla farbowanej blondynki.

          Patrzy na mnie z niedowierzaniem. Przymykam oczy i delektuje się promieniami słonecznymi na tarasie mojego apartamentu. Przepraszam, apartamentu Verdasa, to on za niego płaci i to on ma sypialnie obok mojej. Pokręciłam głową z rozdrażnienia.
- Musze już iść. - Oznajmiła smutnym głosem. - Federico zabiera mnie na kolację, muszę się przygotować. - Tłumaczy.
          Skinęłam głową na znak zrozumienia. Obie wstałyśmy z jakże wygodnego łóżka. Udałyśmy się do drzwi. Pożegnałyśmy się  i umówiłyśmy na jutrzejszy wspólny dzień na plaży u wybrzeży Morza Tyrreńskiego.
          Dopiero teraz uświadomiłam sobie, że zamiast lecieć do Rzymu, a potem jechać około dziewięćset kilometrów, mogliśmy lecieć do miasta w którym odpoczywamy, w tym przypadku Palermo. Och, Verdas.
          Jak na zawołanie w drzwiach swojej sypialni pojawił się szatyn. Miał na sobie białą obcisłą koszulkę, dzięki której widziałam jego tors - cholernie umięśniony. Spodnie w kolorze khaki zdobiły jego dolną część ciała, stopy miał bose. Patrzył na mnie z zafascynowaniem.
- Co? - Odzywam się cicho.
- Miałem zamiar iść z Tobą na zakupy. Ale po namyśle twierdzę, że mam ochotę zobaczyć Cię nagą w moim łóżku. Ty na dole, ja na górze. Tak, to byłby wspaniały widok. - Patrzę na Niego wzrokiem pełnym pogardy.
- Przestań snuć erotyczne fantazje z moim udziałem. Zauważ, że znów Twoje prącie napełniło się krwią. Wiesz co to znaczy? - Śmieję się z utą ironii.  - Erekcję wywołaną moją osobą.

*

         Stoję w przymierzalni od dobrych dwudziestu minut czekając na szatyna. Miał mi przynieść o rozmiar mniejszą sukienkę. Tu w Europie mają inną tabelę rozmiarów jakieś szóstki, ósemki, Bóg wie ile tam jeszcze mają tych numerków.
          Po kilku sekundach jak na zawołanie Leon przynosi mi czerwoną sukienkę. Ściągnęłam z siebie odzież - którą również mi kupił - i położyłam na krześle. Wsunęłam na siebie obcisłą sukienkę. Jak na złość, nie mogę zapiąć zamka.
          Wychylam głowę za firanę. 
- Leon. - Podnosi wzrok ze swojego iPhone'a. - Zapniesz mi sukienkę? Błagam.
         Schował telefon do kieszeni. Wstał. Podszedł do mnie. Przesunął moje włosy na lewy barek. Jego chłodne dłonie dotknęły mojego nagiego ciała. Pod wpływem Jego dotyku przymknęłam oczy. Działą na mnie jak nikt inny. Z każda kolejną sekundą zbliżał się do końca zamka, a ja z niechęcią o tym myślałam.
- Już. - Szepcze mi do ucha. Obracam się w Jego stronę. Robię dwa kroki w tył. Gestem ręki proszę, aby ocenił mnie w skali od jeden do dziesięciu. - Pięćdziesiąt. - Mówi z uśmiechem. - Ta sukienka idealnie podkreśla Twoją figurę, a przede wszystkim piersi. - Oznajmia z ogromnym uśmiechem.
        Kręcę głową z dezaprobatą.

*

(następny dzień)

        Leon i Federico leżą na leżakach, które ustawione są ku słońcu. Maxi wraz z Ludmiłą kąpią się zawzięcie w morzu o szmaragdowym kolorze. Ach, szmaragdy którymi są oczy nieziemsko przystojnego szatyna są moim talizmanem. Za każdym razem tonę w nich bez granic, tak jakby nie było dna, ani jakiegokolwiek ratunku.
        Spoglądam na mojego szefa, nie przepraszam od wczorajszego dnia z mojego pracodawcy, a zarazem kolegi, awansował na przyjaciela. Pierwszy raz widzę go bez garnituru czy jakiekolwiek odzienia. Dziś prezentuje się przede mną w samych kąpielówkach. Przenoszę wzrok na Jego klatkę piersiową, która jest niezwykle umięśniona jak na businessmana. On ma dwadzieścia siedem lat. 
       Nie wiem kiedy, ale nasze spojrzenia krzyżują się. Uśmiecha się do mnie, spuszczam wzrok i przegryzam wargę.
- Aphrodite! - Słyszę krzyki kierowane do mojej osoby. Dopiero teraz orientuję się, że jakiś czarnoskóry mężczyzna bacznie mi się przygląda. Kiwam głową ze śmiechem.
-  Jesteś moja, pamiętaj. - Ktoś szepnął mi uwodzicielskim tonem do ucha. Odwracam się. O kurwa, to Leon.

*

          Od czasu leżakowania na plaży omijam Leona. Nie ważne, że on za mną biega. Osobiście mam go w dupie. Słowa wydobyte z jego ust mają dwa podteksty, znaczy ja tak to czuję. Pierwszy, mam ochotę Cię przelecieć do upadłego. Drugie, jesteś moją własnością mimo, że nie jesteśmy razem. I weź tu człowieku bądź mądry!
          Tyle pytań, a odpowiedzi na nie brak. To jest tak cholernie frustrujące, że żaden inny człowiek nie zrozumie mojego roztargnienia.
          Idąc z kawą - oczywiście vanilla latte zamówiona we włoskiej kawiarni - szłam wzdłóż promenady nadmorskiej.
         Czując wibracje telefonu, który miałam włożony do przedniej kieszeni dżinsów. Niechętnie stanęłam; wyciągnęłam urządzenie. Ruszyłam dalej żwawym krokiem. Odblokowałam zielonoczarnego iPhone'a. Na sam widok trzydziestej czwartej wiadomości o nieodebranym połączeniu od szatyna, robiło mi się słabo.
         Poczułam czyjeś ręce na talii. Rozgniewana przymknęłam oczy. Rzuciłam telefon, kawę również, na ziemię. Złapałam mojego oprawce za rękę, a następnie skręciłam ją, tak jak mnie tata uczył.
         German Castillo generał sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych był jednym z najmężniejszych osób jakie w swoim życiu napotkałam. Od dziecka wpajał mi, że mężczyźni pragną tylko jednego, mojej cnoty, a także niewinności jaką się cechowałam za dawnych czasów.
          Obróciłam się, aby spojrzeć na mężczyznę - poczułam po umięśnionych rękach - który zaczął mnie obmacywać. O kurwa, to był Verdas.

**//**

Viola i Leon. Leon i Viola. Jedno lepsze od drugiego.

Jak widzicie sami sobie dokładają problemów. Jedno przez drugie. Nie martwcie się, to tak ma być. XD

Czy z tego wyjazdu coś wyniknie? Czy w 16 rozdziale stanie się coś czego się spodziewaliście? Pytań wiele, a ja nie uchylę Wam rąbka fabuły! ;*

45 komentarzy, tajemnicza 16 przed Wami!