Rozdział 18: Los Angeles

Rozdział dedykowany Werkaa Blanco.

- Nie. Will nie rozumiesz. Nie znaczy nie, a nie tak! - Obudził mnie krzyk Leona. Niechętnie przetarłam oczy, a następnie spojrzałam w stronę szatyna. Jednak zanim to zrobiłam doznałam olśnienia. Nie jestem w sypialni w Escali, a w zupełnie innym pomieszczeniu. Potrzęsłam głową. Miałam nadzieję, że to jakiś wybryk mojej wyobraźni. Jednak nic nie jest tak jakby się wydawało.
Wyswobodziłam się z kołdry. Zapięłam czarną bluzę - jakimś dziwnym trafem miałam na sobie odzież, którą ubieram w dzień, a teraz jest noc -  z napisem nike.
          Podeszłam do szatyna. Położyłam rękę na jego ramieniu. Zamarł, a chwilę później obrócił się ze skruszoną miną.
- Oddzwonię rano. - Syknął do telefonu. Połączenie zostało zakończone, a Leon włożył swojego czarnego iPhone'a 5S do kieszeni spodni. Dopiero teraz zauważyłam, że ma na sobie garnitur, choć wybrakowany, ale jednak garnitur. - Obudziłem Cię? - Zapytał zmieszany. Skinęłam potakująco. - Przepraszam. - Szepnął. - Przepraszam za wczoraj i dziś, cholernie przepraszam.
          Spojrzałam na niego z lekkim uśmiechem. Otworzyłam usta, aby coś powiedzieć jednak przerwał mi dzwonek jego telefonu. Zirytowany wyciągnął go z kieszeni. Zerknął na wyświetlacz. Z ruchu jego warg mogłam wyczytać, że dzwoni jego brat. Obrócił sprzęt firmy Apple, a następnie wyciągnął z niego kartę.
          Podszedł bliżej mnie.
- Wybaczysz mi za to co zaraz usłyszysz? - Zapytał skruszony.
- Tak. - Oznajmiłam ledwo słyszalnie.
-  Witaj w Los Angeles, kochanie.

          Co, miasto aniołów?! Przecież to osiemnaście godzin drogi z Seattle! Jak my tu się znaleźliśmy i po jaką cholerę?
 - Chciałem Cię przeprosić w dość nietypowy sposób. - Odpowiedział na moje niezadane pytanie. Czy ten człowiek czyta w myślach? Czy potrafi czytać z moich oczu? Nie wiem.
- Dlaczego Kalifornia?
          Spojrzał na mnie zmieszany, co w moim słowniku znaczyło sam nie wiem. Pokręciłam głową ze śmiechem. Podwinęłam rękaw jego koszuli; przybliżyłam jego umięśnioną rękę do swojej twarzy w celu odczytania godziny z tego, cholernie, drogiego zegarka. 3:12, o tej porze powinnam śnić o facecie, który ma przede mną zbyt wiele tajemnic. Cóż muszę się przyzwyczaj, że mój chłopak jest , facetem o wielu twarzach. Leon Verdas mroczny i niebezpieczny prezes VEH.

*

          Kilka godzin później - tak mi się wydaje, że minęło już sporo czasu - obudziłam się. Jednak przez dłuższy czas nie otwierałam oczu. Powód jest jasny, czułam wzrok Pana Ciemnego na swoim ciele, przepraszam gołym ciele.
         Około czwartej nad ranem Leon postanowił, że chce się ze mną kochać na zgodę.  Było cudownie! Cóż, dziwić się nie mogę. Verdas jest wspaniałym kochankiem. Od kiedy pierwszy raz go spotkałam wiedziałam, że jest stworzony do kochania w każdym możliwym momencie. Powiem więcej, za każdym razem kiedy mam ochotę on jest gotowy. Nie wspomnę o tym, że codziennie mogłabym się z nim kłócić i godzić w ten sposób! Violetta Saramego Smith Castillo nie przesadzaj, seks to nie całe życie!
- Kotku. - Poczułam pocałunki składane na moich piersiach. - Wiem, że nie śpisz. - Szepnął melancholijnym głosem.
- Może, mistrzu. - Zachichotałam. - W jakimś konkretnym celu oślinia pan moje piersi?
- Jest wiele do powiedzenia na ten temat, ale nie mogę odpowiedzieć jakoś sensownie. - Westchnął.
          Nie mogę powiedzieć, że jego wojaże po moich kobiecych atutach nie podobają mi się, to byłoby czyste kłamstwo. Uwielbiam czuć jego dotyk, nie ważne gdzie, ważne, że to za każdym razem on. Nie wyobrażam sobie życia bez niego. Bez tego wspólnych poranków, śniadań czy innych posiłków, wieczornego seksu, kolacji na plaży, a najbardziej bez jego cholernie, pięknych oczu.

*

          Po śniadaniu wybraliśmy się na spacer. Ubrana w białą sukienkę do kolan od Dolce & Gabbana, baletki od Christian'a Louboutin'a, wyglądałam fenomenalnie. Oczywiście tak to ujął Leon. Osobiście nie jestem przekonana do sukienki, która tylko częściowo zakrywa moje plecy. Nie wiem czy juz wspominałam, ale nie lubię pokazywać swojego ciała nikomu innemu prócz swoim partnerom. Po prostu nie czuję takiej wewnętrznej potrzeby.
- Gdzie teraz? - Szepnęłam uwodzicielsko. - Byliśmy już w Sea Life, Hollywoodzkiej Alei Gwiazd i wielu innych obiektach.
- Lubisz tutejsze produkcje? - Zapytał z konspiracją wymalowaną na twarzy. Skinęłam głową. - To z pewnością wiesz gdzie są rozdawane Oscary. - Ponownie przytaknęłam. - Właśnie tam idziemy.
          Ze zdziwienia szeroko otworzyłam oczy.
- Żartujesz?
- Nie, kochanie. Ja nigdy nie żartuję. - Mruknął. - To ostatni przystanek przed powrotem do domu.
- Tak szybko? - Westchnęłam. - Jesteśmy tu tylko jeden dzień,  nawet nie cały.
- Jutro poniedziałek. - Przypomniał. - Dzień jak każdy inny, trzeba iść do pracy. - Pokiwał głową ze śmiechem.

**//**

Ha! Już myśleliście, że V w tym rozdziale odkryje co kryje się za drzwiami! 18 to takie przytrzymanie Was w napięciu, bo to co kryje 19 zwali Was z nóg (znaczy mam taką nadzieję). xD
Jak widzicie Leonetta wyjaśniła sobie wszystko, a na zgodę seks. Spokojnie jeszcze nie czas na opisanie ich całonocnej zabawy. Obiecuje, że na rozdziałach dniach się to zmieni! :D

Kochani, bardzo Wam dziękuję za 50 komentarzy pod poprzednim postem! Mam nadzieję, że i tym razem będzie ich zarówno tak dużo jak w 17.

Blair :*