Rozdział 19: Irish Queen

Dedykacja dla xAdusiax
W każdym kolejnym rozdziale znajdują się nowi bohaterowie, którzy będą odgrywać ważną rolę w opowiadaniu. Zapraszam do zapoznania się z zaktualizowaną zakładką o bohaterach! :)

     Jeszcze raz spojrzałam na blondynkę, która bezczelnie weszła do biura Leona bez pukania! Na domiar złego nie miałam na sobie bluzki, co jeszcze bardziej mnie wkurwiło. Jedną rzeczą, która zakrywała moje ciało była bielizna. Dzięki Bogu chociaż to.
- Pani już dziękujemy. - Oznajmiła z głupim uśmieszkiem, Irlandka? Tak, chyba pochodzi z wysp. Ten jej charakterystyczny akcent. Europejka jak nic! - Nie słyszysz, ubieraj się i wypierdzielaj z biura mojego narzeczonego. - Skierowała na mnie swój wzrok, zaś ja spojrzałam na szatyna.
- Cerise - Szepnął pod nosem. - Co Ty tu robisz? - Powiedział chłodnym tonem.

     Blondynka przechyliła swoją głowę i wydęła usta w dziwacznym uśmiechu. Zatrzepotała rzęsami.  Podeszła do Leona, który nie ruszał się od dobrych dwóch minut ze swojego fotela. Usiadła mu na kolanach. Zapięła jego koszulę, którą dosłownie kilka chwil przed jej wtargnięciem, rozpięłam!

- Pomyślałam sobie, że warto wrócić do siebie po trzech latach rozłąki. Nie sądzisz? - Uśmiechnęła się w kierunku Verdasa. - Byliśmy prawdziwymi bogami seksu. Ty dominujący, a ja uległa,  dla siebie zrobilibyśmy wszystko. Nasz ulubiony, czerwony, pokój, pamiętasz? Tam spędziliśmy wszystkie najbardziej ekscytujące sytuacje w naszym życiu seksualnym, nie uważasz? Teraz to wszystko powróci, ja powróciłam dla Ciebie, dla siebie i dla nas.
     Kim, kurwa, ona jest?!

- Leon. - Powiedziałam pewnym siebie głosem. - Kim do cholery, jest ta blondynka siedząca Ci na kolanach?! - Violetta, spokojnie nie krzycz. Uspokoiłam się wewnętrznie, aby nie wszcząć burdy jak za dawnych, dobrych może i nie, czasów.

- To jes... - Niestety mu przerwała.

- Cerise Johnson. - Oznajmiła niechętnie. - Narzeczona, prawda? - Zwróciła się do Verdasa.

- Była, była narzeczona. - Syknął. - Byłaś nią trzy lata temu do dnia w którym wybrałaś spełnianie się zawodowo, nie mnie.- Spojrzał w jej brązowe oczy. - Spieprzaj z mojego gabinetu, zrozumiano?

- Tak, panie. - Szepnęła zdruzgotana.

     Wstała z niego. Pocałowała go w policzek; poczochrała włosy i wyszła.

*

     On miał narzeczoną. On miał narzeczoną. On miał narzeczoną i nic mi nie powiedział! Violetta uspokój się, przemknęło mi przez myśl. Ale jak ja mam być spokojna skoro Leon ciągle coś przede mną ukrywa. Najpierw ten pokój do którego klucz ma jedynie on, a teraz ta, nie przechodzi mi przez gardło, Cerise.
     Usłyszałam refren piosenki We Own It z mojego ulubionego filmu Szybcy i Wściekli, który kojarzy mi się z moimi nastoletnimi latami. To były czasy. Po krótkiej chwili zorientowałam się, że to mój telefon dzwoni. Wygramoliłam się z łóżka. Sięgnęłam po iPhone'a leżącego na komodzie. Ludmiła. Z uśmiechem na twarzy, odebrałam.
- Viola? - Zapytała speszona. - Nie przeszkadzam?
     Cóż, zważywszy na to, że przez jedną osobę mam spierniczony humor i nie mam zamiaru rozmawiać z jakże wielmożnym Panem Tajemniczy, nie, nie przeszkadzasz.
- Nie.
- To świetnie! - Krzyknęła rozentuzjazmowana. - Otwieraj drzwi i idziemy na zakupy.
- N-nie. - Jęknęłam. - Nie mam siły - ani ochoty, Lu proszę cię.
- Odmowa nie wchodzi w grę. - Powiedziała śmiertelnie poważnie, nawet przez telefon potrafi być groźna. - Otwieraj drzwi, inaczej twój ojczym będzie musiał wstawić nowe w futrynę!
     I rozłączyła się. Cała Ludmiła, pomyślałam. Z jakże cholerną niechęcią wygramoliłam się z łóżka. Wyszłam z sypialni. Kilka kroków wzdłuż korytarza; podeszłam do drzwi. Wzięłam głęboki oddech. Ze sztucznym uśmiechem otworzyłam drzwi. Blondynka wpadła niczym huragan.
- Finally! - Krzyknęła w geście kapitulacji. Zilustrowała mnie od stóp do głów, a później dodała:
- Co ty, do cholery. masz na sobie?
- Ludmiła. - Westchnęłam. - Pidżamę.
- Ty to nazywasz koszulą nocną? - Złapała się za głowę. - Leon cię w niej nie widział?
     Pokręciłam głową przecząco.
- Dzięki Bogu.  Idziemy na zakupy. I to w trybie natychmiastowym. Musimy kupić ci jakąś seksowną bieliznę nocną, bo to co masz na sobie to istny kryzys modowy.
     I weź jej powiedz, że nie wiesz czy twój związek przetrwa tą próbę.

*

- Ferro, czy to jest konieczne? - Zapytałam skrepowana. Co jak co, ale nie zamierzam paradować przed Leonem w skąpej bieliźnie. Tym bardziej nie teraz. Mam mu się pokazywać w dziesięciu procentach zakryta i to jeszcze po incydencie z Johanson? Nich Verdas, nawet nie liczy na seks.
- Ilu miałaś chłopaków? - Dzielnie ominęła moje pytanie.
- Um.. pięciu.
- Z iloma uprawiałaś seks?
- Z dwoma. - Powiedziałam jak najciszej się da; spuściłam głowę. No i jeszcze mój przyjaciel na baterie, ale to chyba się nie wlicza.
- No właśnie, a ja jako ta doświadczona chcę podzielić się z tobą faktami na temat tego co lubią mężczyźni podczas stosunku. - Spojrzałam na nią błagalnie. - Nie wywiniesz mi się. - Oznajmiła z podniesioną głową.
     Ludmiła Alizee Ferro i jej kazania dotyczące płci brzydkiej, ach. Czy mogę ją znienawidzić?

*

     O godzinie dziewiętnastej Emmett - kierowca, a zarazem dobry przyjaciel Leona - zawiózł mnie do Escali.  Z parkingu podziemnego podróż na najwyższe piętro apartamentowca nie zajmowała zbyt wiele. Co było oczywiście minusem dzisiejszego dnia.  

     Wyszłam z pomieszczenia, a na moje nieszczęście Verdas stał z założonymi rękoma na piersiach przed windą. Podniosłam brew do góry. 

- O co chodzi? 

- Gdzie ty, kurwa, byłaś? - Syknął. 

- Z Ludmiłą na zakupach. - Wskazałam na moja rękę przez która przewieszone był przeróżne torebki. 

- Po pracy, gdzie? - Uśmiechnął się ironicznie.

- W moim apartamencie, tam gdzie mogłam pomyśleć i odizolować się od takiego kłamcy jakim jesteś ty! - Krzyknęłam rzucając to co trzymałam. Zerwałam się do biegu. Otworzyłam drzwi od biblioteki, która jest kurewsko wielka, zamknęłam się w pomieszczeniu na klucz. 

     Kilka minut później zasnęłam na sofie.

**//**

Poznaliście jedną - z trzech albo czterech (moja pamięć zawodzi) - nową postać! Uwaga! W zakładce wpisana jest tylko Cerise i Natasha, a to wszystko dlatego, że Natalia nie potrafi zdecydować się na wyborze zdjęć. :(
Jak myślicie co wydarzy się w 20?  Nie martwcie się rozstania czy czegoś w tym stylu nie będzie, ale nasza Viola odkryje coś czego nie powinna. xD

55 komentarzy -> next!

Blair ;*