Rozdział 28: Godną kobietą

          Vanessa Perrine idzie w naszym kierunku przez salon mojego Pana. Ubrana od stóp, po sam czubek głowy w odzież koloru czarnego - nie wliczając jej blond czupryny! - nie wyglądała jak na kobietę po czterdziestce, a tym bardziej nie pasuje mi do roli matki. Um... Lauren? Tak, jej córka chyba ma tak na imię.

          Szatyn obejmował mnie kurczowo w pasie. Z każdym kolejnym jej krokiem, jego uścisk stawał się mocniejszy. 

          - Wybacz Leonie nie sądziłam, że masz towarzystwo. - Mruknęła niezadowolona blondynka.  Zarzuciła swoje jasne włosy opadające na piersi, za plecy.

          - Vanessa co Cię sprowadza do mnie? -  Uśmiechnął się z nutą przesadzonej słodyczy.
Perrine wskazała na mnie wzrokiem.
          - Violetta jest moją dziewczyną, nie mam przednią żadnych tajemnic. - Rzucił ostro w stronę kobity.
          Obie obrzuciłyśmy go zdziwionym wzrokiem. Z pewnością każda z nas ma co innego na myśli. 
          - Lauren wróciła - Mówi po chwili namysłu.
          Verdas zabrał swoją rękę z mojej tali. Spojrzał na nią zszokowany.
          -  Podejrzewam, że domyślasz się dlaczego. - Oznajmiła z powagą, patrząc w oczy szatyna. Jego źrenice powiększyły się o kilkanaście milimetrów. Otworzył buzię zszokowany tym co usłyszał, jednak nic nie powiedział.

          Kim, do jasnej anielki, jest dla niego córka Vanessy?!
          Z pewnością jego była narzeczoną nie. To miano nosi Johanson, wścibska kobieta rodem z Dublina. Muszę przyznać, że szczerze jej nienawidzę. Nie dość, ze zniszczyła mój związek z Leonem - który i tak opierał się na kłamstwie - w dodatku zabrała mi ukochaną przyjaciółkę.
        Ah, Ludmiła Ferro. Od czasu pamiętnej wizyty w jej domu minął tydzień, a od niej, ani jednej wiadomości. Gdyby naprawdę była dla niej ważna już dawno spotkałby się ze mną, aby porozmawiać. Sytuacja dla mnie jest jasna. Ma mnie głęboko w poważaniu, przecież jej nową przyjaciółeczką jest Blond Irlandka O Silikonowych Cyckach.

         Całą trójką udaliśmy się do kuchni, gdzie Isabel podała nam kryształowe kieliszki. Chwilę później otrzymaliśmy butelkę, Cheval Blanc, czerwonego wina. Szatyn jako jedyny mężczyzna w naszym otoczeniu, wziął się za otwieranie drogiego trunku. Po wyciągnięciu korka z butli, rozlał, do każdego z kieliszków, odpowiednią ilość. Pierwszy kieliszek powędrował do mnie, drugi do niego, zaś ostatni do naszego gościa.
          Leon czując napięcie między mną, a Perrine, objął mnie w pasie dając jej do zrozumienia, że jestem kimś ważnym w jego życiu.
          - Gdzie ona jest? - Pierwsze pytanie poleciało z ust mojego Pana, albo chłopaka. Sama już się w tym gubię...
          Blondynka cicho westchnęła. Odłożyła naczynie na stolik barowy.
          - U Rayder'a. - Spojrzała na niego ze smutkiem. - Była u mnie rano. - Przegryzła dolną wargę. Ona robi to specjalnie! Wie o tym, że warga działa na Leona pobudzająco! - Dosadnie wyznała jak mnie nienawidzi za to, że miałam romans z Tobą. Z jej najlepszym przyjacielem. Rozumiesz? Ona mnie przez to nienawidzi. - Rozpłakała się. - Nakłamał jej, cholernie ją omotał, a przecież jest jej pieprzonym ojcem!
         W tym momencie zrozumiałam. Nie jestem tu mile widziana. Ta rozmowa powinna odbyć się w cztery oczy, między Verdasem, a Perrine, a nie z piątym kołem u wozu Violettą Castillo.
         Ściągnęłam rękę szatyna ze swojego biodra. Spojrzał na mnie groźnie.
        - Muszę do toalety. - Szepnęłam. Puścił mnie.
        Wstałam z krzesła barowego. Udałam się w kierunku łazienki. Skorzystanie z ubikacji było tylko przykrywką do tego co zamierzam zrobić.
        Stanęłam za ścianą zaraz przy lekko uchylonych drzwiach do kuchni. Większa część ich rozmowy sprowadzała się do jednego mianownika - Lauren.  Z tego co wywnioskowałam. Młoda Perrine dowiedziała się o ich romansie sprzed kilku lat. I, nieźle się wkurzyła! Matkę znienawidziła za pieprzenie się ze swoim przyjacielem... Zaraz... Ale... Leon nie ma przyjaciół! Nic mi przynajmniej o nich nie wiadomo...
        - Kochasz ją. - Oznajmiła, a raczej stwierdziła Vanessa. - Ona nie jest idealną kandydatką na twoją żonę. Zważywszy na twój tryb życia i ty o tym wiesz.
        Szatyn ryknął gardłowo.
        - Vanessa, wiem o wiele lepiej od Ciebie czego potrzebuję.
        - Co mówi twoja  matka o niej? - Zapytała popijając wino.  Verdas pochylił głowę. - Powiedziała Ci. - Zaśmiała się odstawiając kieliszek na blat. - Jedyną godną kobietą Leona Verdasa jest Cerise Johanson i obie tak twierdzimy. 
        Przymknęłam oczy, aby stłumić łzy. Miranda, Vanessa, a może jeszcze reszta tego całego popieprzonego kraju uważa, że jestem do dupy?!
       Wiem jedno! Pokażę im na co mnie stać, a jeszcze pożałują swojego cholernego zdania!

**//**

28-meczka  za Wami. Opisany jest wieczór. Przepraszam Was, że nic więcej nie ma. Ale, 29 odkryje przed Wami coś intrygującego/ciekawego. A, o 30 już nie wspomnę xd (te dwa najbliższe rozdziały to moje ulubione <333)

Jak już pewnie zauważyliście jest nowy szablon. A na nim nie kto inny jak Pan Leon Verdas, troszeczkę przerobiony w photoshopie (Ta, Natalia ma ostatnio fazy na przerabianie zdjęć. Ada, wie o tym baaardzo dużo. xDD) Poza tym opowiadanie jest inspirowane FSOG, dlatego też jest charakterystyczny krawat.

Kiedy Pan Grey przyjmeuje Was w kinie? Mnie 14 lutego. rey na Walentynki, hihi. 

Zakładka bohaterowie została odświeżona do granic możliwości! Gdyby, ktoś nie zauważył. Pod zdjęciami o bohaterach, którzy odgrywają bardzo ważna rolę w opowiadaniu. Są linki, do bohaterów którzy występowali/bądź będą występować sporadycznie!

Rozdział 29 -> min. 50 komentarzy

Nath :*