Rozdział 31: Szara Myszka

Rozdział dedykowany Śmierci :)

Leon POV'S
          Szybciej. Szybciej. Szybciej! Walę rękoma w kierownicę. Na drodze prowadzącej do Portland jest cholerny korek. Przyczyną jest wypadek na dziesiątej mili drogi I-5 od Seattle. Gdybym o tym wiedział wcześniej, wsiadłbym w helikopter!
          Myśl Verdas, myśl! Musisz tam jak najszybciej dotrzeć. Inaczej ją stracisz!
          Właściwie to nie wiem po co to robię. Z jednej strony moje serce mówi Jedź za nią, przeproś i wybłagaj o wybaczenia, zaś rozum One zawsze wracają, takie są kobiety. I weź tu człowieku bądź mądrym!
          Nareszcie! Policja przyjechała i kieruje ruchem. Dziękuję bardzo dobrym pieskom za pomoc w rozładowaniu tego tłumu, bo muszę po Castillo jechać.
Właściwie to gdzie ona mieszka? Kurwa. Verdas jesteś tępym nożem, którym nie da się nic zrobić.
          - Kontrakt. - Krzyknąłem w aucie, że aż mnie uszy zabolały. 
          Tam jest adres!



Violetta POV'S
       Oszukiwał przez szmat czasu. Praca, czy wakacje to tylko pretekst, aby dobrać się do moich majtek. Sukienki, buty, biżuteria... d z i w k a ze mnie. Od początku brałam tą opcję za część prawdy. Jak zawsze zawiodłam się na sobie. I, moim umyśle, który trawi moje myśli. Mogłam się nie zgadzać, wtedy we Włoszech. Bylibyśmy przyjaciółmi. Tak byłoby najlepiej.
       Miami International Aiport w przeciwieństwie do Seattle Tacoma jest potężnym lotniskiem. Jeszcze przed dziesięcioma godzinami nie wiedziałam, że moja matka przeprowadziła się z mężem i jego dwiema córkami z poprzedniego małżeństwa, na słoneczną Florydę. Jak to mówią, gdy człowiek jest w potrzebie, dowie się nowych informacji. A, ja w owej sytuacji się znajduję. Tata w Pentagonie, a powrót do Portland nie byłby dobrym pomysłem. On wiedziałby, że tam jestem.
          Rozglądam się po hali w odnalezieniu matki. Trudności sprawiały mi dziesiątki osób, które śpieszyły na samolot, albo były tu w innym celach. Oczywiście związanych z podróżami liniami lotniczymi.
          I to dziwne uczucie, które świadczy o usłyszeniu swojego imienia. Kto to? To nie moja mama, ona ma zupełnie inny głos! Obróciłam się. Przełknęłam ślinę zszokowana.
         - Doutzen. - Szepnęłam.
          W towarzystwie mojej mamy, Pablo i jakiejś jeszcze mniejszej dziewczynki. Na oko ma czternaście lat. Moment. Mama wspomniała mi o dwóch córkach Smith'a, a także o tym, że są blondynkami. Kurde, jak na nazwisko miała Doutzen? No jak! Nie pamiętam... ostatni raz widziałyśmy się w Madrycie podczas pamiętnego wojażu po ulicach hiszpańskiego miasta. To było pięć lat temu.
        Ze zdezorientowaną miną podeszłam do swojej rodzicielki i jej nowej rodziny.Spoglądam na mamę, która z uśmiechem na twarzy mnie obejmuje.
        - Witaj, córeczko. Miło Cię widzieć. - Szepcze. Błagam, tylko nie płacz! Ty masz do tego tendencję, Angeles!
        - Hej. - Wyszeptałam. - Przepraszam, że jestem tutaj bez kilkutygodniowej zapowiedzi, ale... - Nie skończyłam, bo nie mogłam. Nie zdążyłam.
        - Spokojnie. - Uśmiechnęła się odrywając ode mnie. - Możesz z nami zostać tak długo ile zechcesz, a nawet zamieszkać. Nie martwiłabym się o Ciebie.
        - Mamo. - Wywróciłam oczami. Ta jej nadopiekuńczość.
        - Już dobrze, dobrze. - Zaśmiała się ze łzami w oczach. Spojrzała na mnie, a następnie na dwie dziewczyny. - Violetto, to jest Dou... - Nie dałam jej skończyć.
        - Doutzen. Blondynka o dość niebezpiecznym hobby.
        -To wy się znacie? - Rzucił zdziwiony Pablo.
        - Madryt dwa tysiące dziesięć. 
        Zaczynam nowe życie. Tutaj w Miami z dala od pieprzonego Verdasa i jego haremu.

Leon POV's
          Dom Germana Castillo, ojca Violetty, to dwupiętrowy domek rodzinny w kolorze beżu ogrodzony brązowym płotem.  Wydaje się na bardzo przytulny. W sam raz dla rodziców z jednym dzieckiem.
          Rozglądam się za furtką przez która mógłbym wejść, aby zapukać. Po niej ani śladu. Pozostaje mi przejście przez dwumetrowy płot. Cóż, nie takie rzeczy robiło się za czasów szkolnych.Wyciągnąłem wszystkie rzeczy z kieszeni. Ściągnąłem marynarkę. Wrzuciłem to wszystko na miejsce pasażera w moim samochodzie, który stał zaparkowany tuż za mną.
         Powoli, ale jednak, zacząłem swoją akcję. Przerzuciłem jedną nogę, a teraz czas na dru... Cholera! Jęknąłem. Zahaczyłem czułym miejscem. Boli.
         - Panie, co Pan robi? - Usłyszałem śmiech mężczyzny. - Tu nikt nie mieszka od ponad trzech miesięcy.
          Coco, kurwa?!
          Spoglądam na mężczyznę z siwymi włosami. Po chwili zeskakuję z płotu.
          - Trzy miesiące mówi Pan?
          Staruszek pokiwał głową.
          - Nie było tu wczoraj albo dziś dziewczyny. Szatynka, brązowe oczy. - Dopytuję.
          - Mówi Pan o Panience Violetcie? - Przytaknąłem. - Wyjechała do pracy zaraz po tym, jak ojciec poleciał na front do Afganistanu.
          Mój świat zaczął wirować.

        Nie. Ma. Jej. Wyjechała. Zostawiła mnie samego.
         - Kto by pomyślał, że Szara Myszka uderzy Cię w twarz. - Zakpiła Vanessa. - Jesteś dominantem, to Ty powinieneś ją bić, nie ona Ciebie.
         - Oh, zamknij się nie po to przyjechałem do Ciebie, żebyś jechała po osobie, która przez Ciebie wyjechała.
          Perrine klasnęła w dłonie szczęśliwa. Usadowiła się wygodniej. Założyła nogę na nogę. Zarzuciła swoje blond włosy za plecy. A jako wisienkę na torcie, przegryzła wargę. Kurwa, ona wie co na mnie działa.
          - Nie rozumiem Cię. - Mówi biorąc do ręki kieliszek napełniony wódką z lodem. - Przyjeżdżasz tu bez zapowiedzi o trzeciej rano. Wypijasz moją wódkę, a jak zaczynam temat związany z tą dziwką, która śmiała podnieść na Ciebie rękę to jeszcze mnie opierdzielasz.
          - Violetta nie jest dziwką. - Wysyczałem w jej stronę.
          - Nie? - Zakpiła. - Dziewczyny zawsze zostawiają facetów po jednej kłótni? Nie, kochanie pomyliłeś się.
          - Nie. - Energicznie wstałem. Rzuciłem szklanką - jeszcze z trunkiem - o ziemię. - To Ty się pomyliłaś wybierając mnie na swoją seks zabawkę kilka lat temu.

**//**

Huehuecoyol, witam Was w sobotnie południe!

Leonek śpieszy po swoją ukochaną/uległą (huehue) do Portland. A tu duuuupa 8) Wyjechała w niewiadomym mu kierunku. ^^  Dla Was i dla mnie wiadomy, hihi. Ale czy Lajon zdobędzie jej adres? Jest bogaty, jak się postara to MOŻE otrzyma. 8)

Fjolka póki co przy piersi mamusi w Miami. 

Ale kim jest tajemnicza Doutzen i Elle? (na dniach sylwetki zostaną dodane do bohaterów!) 

min.55 komentarzy -> rozdział 32!

Nath ;*