Rozdział 34: Kochanek

       Rozdział dedykowany Rachel 

          Marzec malutkimi kroczkami dobiega końca. Wiosna już od dawna daje o sobie znaki. Na drzewach pąki przybierają kolory, kolorowe kwiaty nadają charakteru otoczeniu, a korki na ulicach odchodzą w zapomnienie. Teraz większość obywateli Miami woli przejść się, niż siedzieć w zakorkowanej taksówce.
          A co robię ja w tej wiosennej ramówce? Niby prosta odpowiedź, a jednak niekoniecznie.
          Praca nad Cosmpolitan’em pochłonęła mnie doszczętnie, ale nie ma co narzekać. Dzięki posadzie redaktor naczelnej - i bliskiej osobie szefa - mój charakter zmienił się diametralnie. Nie jestem też tą samą Violettą Castillo, którą można pomiatać, a piękną, ponętną, a przede wszystkim seksowną latynoską o której nie jeden marzy. Cóż, nie będę kłamać. Podoba mi się to! A mężczyzną tym bardziej, więc nie ma sensu zmieniać tego co mi na dobre wyszło


        Patrzę z przymrużeniem oka na plany najnowszej okładki magazynu dla kobiet. Ah, przesycona seksem - ktoś wie gdzie mój kochanek? - fala kartek. Osiem pozycji wziętych z kamasutry, a o których pojęcia nie miałam nawet ja, seksoholiczka. Pieprzony absurd.
         Taylor Swift zdobi pierwszą stronę uwydatniając swoją urodę. Mokre blond włosy przyklejone do twarzy dodają jej kobiecego wyglądu, którego niestety nie ma w swoim wieku. Patrząc na to z innej strony: lepsza ona, niż Kim Kardashian, która nałogowo próbuje dostać się na rozplanówkę. Ha, po moim trupie.
          Ze znużeniem spoglądam na zegarek wiszący na szarej ścianie mojego nowocześnie urządzonego biura. Godzina 15:01, już minutę temu powinnam być w windzie jadącej w dół wraz z innymi pracownikami dziesiątego piętra w biurowcu państwa Atlantis.
          Biorę swoją torebkę projektu Micheala Korsa do ręki. Wrzucam do niej biały iPhone, a następnie ramiona torebki kładę na kości promieniowej. Zginam ją lekko ku górze. Prawdziwa suka właśnie tak chodzi i uwodzi płeć brzydką.
          Zbieram klucze z biurka. Rozglądam się jeszcze po pomieszczeniu, a nóż coś zostawiłam. Dochodząc do wniosku, że jednak nie. Wychodzę jak najszybciej, aby spotkać się ze swoją najlepszą przyjaciółką w Starbucks w jednej z tutejszych galerii.
Wchodzę do przeszkolonej windy. Naciskam numer 0, a chwilę później zjeżdżam w dół obserwując południową część mojego kochanego miasta. Co dziwne, widać też rozciągający się Ocean Atlantycki w oddali. Niebieska toń chłonąca horyzont.
          Drzwi otwierają się, a ja z wielką ulgą kieruję się ku swojemu acue. Aston Martin D10 jeszcza ani razu nie zawiódł mnie, a to, chyba, nigdy nie następi przy tej ogromnej cenie wydanej na niego.
          To nie Ty go kupiłaś, syczy moja podświadomość. Fakt nie ja, a mój kochanek. Nie myśl o przyjemnościach, gdy idziesz na spotkanie z przyjaciółką.
          Wydęłam usta słysząc odbijające się w mojej głowie zdanie.
          Wkładam kluczyki do stacyjki. Spoglądam w lusterko, jest dobrze. Śmieję się. Włączam się do ruchu podróż do Aventura Mall w Miami Beach nie trwa długo z miejsca mojej pracy. Niespełna po pięciu minutach - bez korków na drodze - jestem w centrum handlowym, a właściwie w podziemnym parkingu.
           Parkuję. Wyciągam kluczyki. Otwieram drzwi, wychodzę jak prawdziwa Miss International z Bóg wie jakiego roku.

          Dostrzegam dobrze znaną mi osobę. Valerie Hefner, moja najlepsza przyjaciółka - córka tego debila, Hugh - wita mnie intrygującym uśmiechem. Coś jest na rzeczy. Moja sukienka od cesarza mody*, kryje się przy olśniewającej szkarłatnej Louis Vuitton.
          Podchodzę do niej.
- Castillo. - Mruczy ze śmiechem.
- Hefner. - Odpowiadam z nutą ironii.
- Spóźniona. - Zauważa. - Jak zawsze - Dodaje.
          Patrzę na nią z przymrożeniem oka. Będziemy rozmawiać o moim spóźnianiu? Bitch please, no.
          Wchodzę do kawiarni. Wzrokiem szukam jakiegoś ustronnego miejsca. Fani Valerie czy mojego magazynu są strasznie natrętni, oh. Chcę siedzieć w ciszy, a nie słyszeć: Mogę autograf?! Dla największego fana! O, a co w następnym numerze? Luzerzy, nie.
          Siadamy na skórzanej sofie w kącie lokalu o brązowych ścianach. Typowy, kolor jak na kawiarnię.
- No to opowiadań. - Zarządziła córka idioty z Playboy’a, którego czytają mężczyźni bez ambicji i z małymi penisami. Prościej, luzerzy. - Co w domu? I jak sprawa. - Rozejrzała się. - No sama wiesz z czym.
          Wywracam oczami. Valerie Hefner ma chore urojenia co do moich piersi. Twierdzi, że jeśli zjem czekoladę to powiększają się one, ale ja tego nie widzę! Ani nie mam zamiaru bawić się w eksperymentu, mojemu kochankowi wystarczają moje obecne.
- Błagam. - Wzdycham z irytacją. - Moja matka próbuje mnie upokorzyć na łamach swojego magazynu, ale w którym dziale? - Śmieję się - Może zastąpi okładkę z Jourdan Dunn moim zdjęciem w aparacie na zęby?
         Nerwowo poszukuje swojej torebki.
- Masz ją na kolanach. - Szepta amerykanka. - Jak zwykle dramatyzujesz. Twoja mama wcale nie jest taka zła, nawet ją lubię!
- Bo była modelką. To się dla Ciebie liczy. - Wzdycham wyjmując elektronicznego papierosa z torebki. Hym, przydałaby się zmiana olejku na jakiś mocniejszy. Może tym razem poproszę mojego kochanka o zakup wanilii. - Wanilia. - Szepczę z uśmiechem.
- Coś mówiłaś?
          Pokręciłam głową. Val jest moją przyjaciółką, lecz o moich ekscesach łóżkowych nie opowiadam jej tak chętnie jak ona mi swoje. Raz fotograf, drugim razem przystojny rosyjski miliarder, a trzecim kolega na baterie. Nevermind.
          Kilka kolejnych chwil minęło w przyjemnej atmosferze. Porozmawiałyśmy na wiele ciekwych tematów. Doradziłyśmy sobie, a co najważniejsze miło spędziłyśmy popołudnie.
          Wychodząc z galerii otrzymuję sms. Wyjmuję iPhone’a z kieszeni torebki. Wpisuję czterocyfrowy kod. Otwieram wiadomość:

Kochana, mam gości. Przyjaciółki mamy są u nas na tydzień z dziećmi w naszym wieku. Wybacz mi nie spotkamy się dziś.  Ale… oczekuję 00:01 u mnie. Czerwień, czerń, biel…       A xx

- Kochanek. - Uśmiecham się do siebie. - To będzie szalona noc.

          Dochodzi północ, a ja w najlepsze jeżdżę po ulicach Miami w sobotę. Nie bez powodu oczywiście.
          Mój kochanek wyraził się jasno. Mam pojawić się u niego minutę po północy, czyli jutrzejszego dnia. Minutę po zmienieniu daty. Wygórowane oczekiwania.
          Ma gości, a ja to w stu procentach rozumiem. Nie może nigdzie wyjść Zwłaszcza, że z synami tych osób chodził do szkoły, a później kontakt się urwał. A chyba warto odbudować relacje, prawda? Prawda.
          Dobiła godzina zero, a ja dojeżdżam do rezydencji rodziców mojego kochanka. Ma dwadzieścia pięć lat, a dalej mieszka z rodzicami. P a r a d o k s. 
Parkuję na podjeździe. Gaszę silnik. Wyciągam kluczyk ze stacyjki. Biorę głęboki oddech.
- Czas na zabawę. - Szepczę do siebie z nutą ironii w głosie.
          Wchodzę bez pukania. Ach, te przywileje. Kieruję się ku ogrodzie, to zawsze tam jego rodzice przyjmują gości.
- Gladys była piękna. - Słucham? B y ł a m piękna? Teraz nie jestem? Ten kto to powiedział dostanie ostro po jajach.
          Podchodzę do dwójki mężczyzn sączących piwo. Gdzie reszta?
          Moje obcasy stukają o płytki wyłożone na tarasie. Dzięki temu charakterystycznemu dźwiękowi obaj obracają swoje głowy w moim kierunku. Spoglądam na faceta siedzącego naprzeciwko mojego kochanka. Diego Thorne, mój szalony przyszywany kuzyn.
- Byłam, jestem i będę piękną kobietą. - Rzucam pewna swoich słów.
          Latynos zamiera.
- Zaskoczony Buzzy? - Zaśmiałam się cicho.
          Siadam na kolanach u mojego kochanka. Całuję go w policzek.
- To wy… razem? - Prawie wypluwa zawartość Corony, hiszpańskiego piwa. 
- Niezmiennie od sześciu lat, z trzyletnią przerwą. - Mruczę patrząc w brązowe oczy Blaise Atlantisa.

* * / / * *

Witam Was po przeczytaniu powyższej trzydziestki czwórki! xd
Wszyscy z Was obstawiali Leona, a tu surprise mamy marzec ( prawie sześć miesięcy do przodu). A Verdas nie znalazł Violetty, z jednej ważnej przyczyny! O której dowiecie się w swoim czasie, a nawet szybciej niż myślicie. ;*
Violetta jest z Blaise (Marloooon <3), ale mogę uchylić wam rąbka tajemnicy. Nie na długo! A to za sprawą czegoś albo kogoś, a tu zapewne traficie! 
Aby zobaczyć kto wciela się w Valerię, Doutzen i Ellę serdecznie zapraszam do zakładki!

P.S. - Słowo kochanek jest specjalnie tak dużo razy w tej samej formie, bo nie chciałam od razu zdradzać z kim jest Violetta ;p 

rozdział 35 (hah, dużo się tam dzieje) -> min.55 komentarzy

Nath ;*