Rozdział 46: Elisha

          Dwa tysiące dziewięćset jeden. Dwa tysiące dziewięćset dwa. I nareszcie, długo wyczekiwane dwa tysiące dziewięćset trzy. Penthouse mojego ukochanego znajdujący się - jak żeby inaczej - w jednym z hoteli  jego filii.
          Stojąc pod drzwiami poprawiam swoją małą czarną od Chanel. Zaraz po tym pukam do drzwi.Kilka sekund później w drzwiach staje szatyn owinięty tylko i wyłącznie ręcznikiem wokół pasa. Jest mokry. Brał prysznic. Przeszkodziłam mu w chwili relaksu.
          - Kochanie,  umawialiśmy się?  - pyta zdziwiony.
          Och, nie wiedziałam,  że muszę się umawiać na spotkanie z własnym facetem!  Dzięki Verdas,  zapamiętam to sobie. Przyjedziesz do mnie zrobię to samo. Ciekawe co zrobisz, gdy odtrącę cię przed stosunkiem. Em, kochanie umawialiśmy się na seks? 
           - Nie mogę zrobić niespodzianki mojej mu lubemu?  - pytam z goryczą.
           - Przepraszam. - mówi cicho. - Wejdź,  rozgość się.  Idę się ubrać,  zaraz się tobą zajmę.




          Hotelowy penthouse jest odzwierciedleniem trzystu metrów kwadratowych Leona z Seattle. Każda mała rzecz, każdy mebel,  czy nawet - i tu zdziwienie! - moje zdjęcie są w ustawione dokładnie w tych samych miejscach! Ach, mój mężczyzna musi mieć kontrolę i swobodę w każdym mieście, a w gruncie rzeczy kocha swój prawdziwy dom w stanie Waszyngton.
           Idąc w kierunku sofy zastanawiam się jakim cudem to wszystko tutaj jest. Nie ma możliwości żeby meble na zamówienie pojawiły się w dwa pieprzone dni!  A te zdjęcia?  Kto normalny wywoła je "na już" w wielkości płótna!
           Violetta spokojnie.  Leon ci wszystko wytłumaczy.
           O wilku mowa.
           Lniana koszula, spodnie w kolorze khaki i Leon Verdas to połączenie idealne. Brak butów, a także odpięte dwa ostatnie guziki odejmują mu lat.
          - Wina? - pyta podchodząc do mnie. - Czy może jesteś głodna?
          Tak, głodna. Głodna informacji.
           - Poproszę Mendis Coconut Brandy, oczywiście jeśli masz. - uśmiecham się lekko w jego stronę
           - Jeden z najdroższych alkoholi świata. Powiedz kochanie, od kiedy się tak drogo cenisz?  -
           staje przede mną. Podaję mi rękę,  którą chętnie ujmuję. Po chwili staje z jego pomocą.
           - Dzięki pewnemu mężczyźnie wiem ile jestem warta. - przytulam się do niego.
          Szatyn łapie mnie w talii. Podnosi, a ja odwdzięczam się spleceniem nóg za jego plecami. Efekt mojej intrygi czuję w okolicach swojego brzucha.
          Śmieję się cicho.
          - Violu. - mówi cicho. Już wiem do czego zmierza.  Nie ma tak łatwo w życiu. Nawet jeśli jest się cholernie bogatym i zniewalająco pięknym Leonem Verdasem.
          Zanim kończy mówić,  kładę swój palec serdeczny na jego ustach.
          - A, a, a. - kręcę głową ze słodkim uśmiechem. - Na igraszki trzeba zasłużyć. - pogłaskałam go delikatnie po policzku. - Ktoś, coś wspominał o winie.  - mówię z udawanym żalem.
          - Ktoś mnie prowokuje. - ryczy mój niespełniony mężczyzna.
          - Ktoś odwzorował swój dom z Seattle. - szybko zmieniłam temat.
          Mój ukochany wpadł w niepohamowany wir śmiechu. Puszcza mnie. Ledwo uniknęłam spotkania mojego tyłka z podłogą. Ugh!
           Spoglądam na niego przez dłuższą chwilę. Dalej śmieje się w najlepsze. Co jest do cholery? Powiedziałam coś nie tak jak trzeba? Chcę wiedzieć!
          - Myślisz. - zaczyna opanowując chwilę słabości, to znaczy śmiechu. - Myślisz, że stworzyłem kopię apartamentu z Waszyngtonu?
          - Nie rozumiem do czego zmierzasz. - mówię poirytowana całą tą sytuacją.
          - Jak to do czego? Mieliśmy razem zamieszkać w Miami. Oto nasze pierwsze ściany kochanie.

           Z wielkim zdziwieniem siadam na stołku barowym w jego kuchni. Dwadzieścia minut temu szatyn wyjawił mi, że mając na myśli wspólne zamieszkanie chce tego od jutra. A najlepiej od teraz! Bez ubrań, bez kosmetyków, bez najpotrzebniejszych rzeczy! Ale masz zamieszkać ze mną. 

          - Violetto. - czując jego obecność za sobą wzdrygam się. - Chciałbym ci coś pokazać. - mówi podchodząc do mnie. 

          - Um, o-okay. Czemu nie. 

          - Świetnie. - podaje mi rękę, którą szybko ujmuję. 

          W głębi duszy mam dość wiadomości na dzień dzisiejszy. To wszystko mnie już przytłacza. A, moja zazdrość - którą jeszcze umiem kontrolować - powoli dodaje oliwy do ognia.
           Idziemy w głąb głównego korytarza. Przy trzecich drzwiach od lewej zatrzymujemy się.
          - To co zaraz zobaczysz może przyprawić cię o lekki szok.
          - Byłam w twoim pieprzonym pokoju bólu, nic mnie już nie zaskoczy. Uwierz.
          Na samo słowo "czerwony" Leon pochmurnieje, a jego oczy wypełniły się kolorem czarnym. Nie chciałam tego. Nie przemyślałam tego co powiedziałam. Jestem głupia.
          - Kochanie. - łapię go za dłonie. - Przepraszam, nie chciałam. Wiem, że to dla nas trudny temat. - biorę głęboki wdech. - Przepraszam.
          Wtulam się w jego cudowną klatkę piersiową. Zapach jego perfum dociera do moich nozdrzy. Matko, jak ja uwielbiam ten zapach. Uwielbiam zapach mojego Leona.
          - Wiesz co? - zaczyna po chwili. Czuję, że mur pomiędzy nami zapadł. - Chodźmy się położyć. Jutro pozwiedzamy nasz dom.


          Wspólne wylegiwanie na łóżku jest jedną z moich ulubionych rzeczy w naszym związku. Mój ukochany leży na plecach, zaś ja głowę trzymam na jego torsie. Jednym z palców maluję szlaczki na jego bardzo dobrze umięśnionym brzuchu. Są to serduszka, a czasem i nawet moje imię.
          Wszystko co piękne kiedyś się kończy. To powiedzenie jest trafne do chwili obecnej. Wibracje telefonu mojego ukochanego zawsze muszą przerwać nam chwile leniuchowania.
          - Zignoruj. - patrze na niego błagalnym głosem.
          - Nie mogę. - mówi cicho. Cóż, powinnam się przyzwyczaić. Verdas to businessmen, odbiera każdy telefon.
          Szatyn wstaje i wychodzi z pokoju. Słyszę jedynie imię, które momentalnie wywołuje ciarki na moim ciele. Elisha.

**//**

Witam Was kochani bardzo serdecznie po tych kilku dniach :D Wiem, czekaliście, ale pod ostatnim rozdziałem napisałam o nieregularny dodawaniu rozdziałów. Dotyczy to tylko i wyłącznie lipca. Obecny miesiac jest dla mnie odpoczynkiem od ciągłej nauki, to tak jakby czas na odstresowanie. 

Leon i Violetta zamieszkają razem, znaczy teraz pomieszkują, ale nie tak oficjalnie. Haha, jak to zabrzmiało xd Elisha wkracza powoli do akcji. Pytanie co zamierza 8)

Kochani, mam napisana czwartą część OP. Jednak biję się z myślami co do końcówki. :( Jeśli dobrze pójdzie to jeszcze w przyszłym tygodniu dostaniecie ją do przeczytania :D a rozdział? Rozdział koło poniedziałku!

rozdział 47 -> min. 50 komentarzy 

Nath :*